Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ...

   
   

Πάει καιρός τώρα, που οι άνθρωποι πήγαιναν στην θάλασσα για να γευτούν μόνο την δροσιά της θάλασσας αλλά και τίς ιαματικές της ιδιότητες. Τα τελευταία χρόνια όμως η πλειονότητα των ανθρώπων που καταφεύγουν στις πολυσύχναστες παραλίες αναζητούν και άλλα πράγματα...
Κα' αρχήν, το να πάει κάποιος για μπάνιο στην θάλασσα προϋποθέτει μία προετοιμασία. Περίπου ένα μήνα λοιπόν πιο πριν, οι άνθρωποι θα λιγοστέψουν το φαγητό τους, ίσως γραφτούν και στο συνοικιακό τους γυμναστήριο ώστε όταν έρθει η ώρα να πάνε στην παραλία να μπορούν να σταθούν "αξιοπρεπώς".
Είναι ο άγραφος νόμος πλέον της παραλίας ότι τα περιττά κιλά δεν είναι αρεστά, ότι τα μη μοδάτα μαγιό δεν είναι δεκτά, ότι τα πλαδαρά σώματα δεν έχουν θέση εδώ... 
Όμορφος άνθρωπος σημαίνει: συγκεκριμένα κιλά, συγκεκριμένα μαλλιά, συγκεκριμένο ντύσιμο, όλα πρέπει να έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές! Και ό,τι δεν είναι όμορφο....στον Καιάδα της διαφορετικότητας.
Οι άνθρωποι ειδικά οι ηλικίες από την εφηβεία (για να μην πούμε από πιο μικρά) μέχρι και τα 40, ( δηλαδή στην περίοδο της ζωής τους που «επιβάλλεται» από το κοσμικό φρόνημα να «ζήσουν» την ζωή τους), τρέμουν στην ιδέα ότι μπορεί να περάσουν απαρατήρητοι από την παραλία, ότι μπορεί να μην τραβήξει το σώμα τους ούτε ένα ηδονικό βλέμμα από κάποιον-κάποια, ή ακόμα χειρότερο να εισπράξουν βλέμματα γεμάτα αυστηρότητα, χλευασμό και απόρριψη...
Αποτέλεσμα είναι  με κάθε τρόπο να προσπαθούννα δείξουν ότι και αυτοί είναι παρόντες σε αυτόν τον ξέφρενο χορό της σαρκολατρείας, ότι και αυτοί είναι άξιοι δούλοι της σάρκας και των επιθυμιών.
Ας μην κρυβόμαστε τώρα πίσω από το δάκτυλό μας... 
Οί περισσότεροι άνδρες καί ιδίως γυναίκες  των νέων ελεύθερων (και όχι μόνο) ανθρώπων που πηγαίνουν σε μία παραλία, δεν πάνε μόνο για την θάλασσα, αλλά κυρίως θα έλεγα επιλέγουν την παραλία που θα πάνε ανάλογα καί με τον κόσμο που μαζεύει...
Κριτήριο είναι πλέον ( όχι εγώ να μή σκανδαλίσω καμιά καί κανέναν... ) αλλά το πόσο μπορώ να σκανδαλιστώ και να σκανδαλίσω τους άλλους, το πόσο μπορώ να αμαρτήσω και να κάνω και τους άλλους να αμαρτήσουν...
Και γνωρίζω ότι τα γραφόμενα σε πολλούς ίσως φανούν "ζηλωτικά" και ακραία, όμως όποιος το σκέπτεται αυτό είτε έχει διαστρέψει τελείως τη συνείδησή του, ή προσπαθεί να πείσει και να δικαιολογήσει τον εαυτό του ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Ο Φασισμός λοιπόν της παραλίας είναι γεγονός πιά, και η σαρκολατρεία έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας ακόμα και σε απομονωμένες παραλίες όπου πήγαιναν μέχρι πριν λίγο καιρό μόνο κάποιες οικογένειες που ακριβώς ήθελαν συνειδητά να αποφύγουν όλο αυτό το αμαρτωλό μεθύσι από την οφθαλμολαγνεία.
Η κοινωνία προβάλλοντας συνεχώς συγκεκριμένα πρότυπα ζωής έχει καταντήσει τους ανθρώπους και ειδικά τους νέους, δούλους της μόδας, της τεχνολογίας αλλά ιδιαιτέρως της σάρκας, του ανθρωπίνου σώματος που το βλέπουν μόνο σαν ένα μέσο για την ικανοποίηση των εμπαθών επιθυμιών τους και την τέρψη της ματαιοδοξίας τους.
Την αλήθεια του πράγματος μπορεί κάποιος εύκολα να την διαπιστώσει από το πέρασμά του από μία παραλία, όπου η επιτυχία του "Θαλασσινού Μπάνιου" δεν είναι το να κάνει κανείς μπάνιο στην θάλασσα, αλλά το να κάνει "ηλιοθεραπεία" στήν παραλία, κοιτάζοντας νά βρεί μάτια να τον κοιτάζουν...
Η τραγωδία της καταστάσεως αυτής είναι ότι οι άνθρωποι δεν διστάζουν να κοπιάζουν πολύ ώστε να καταφέρουν να σκανδαλίσουν τους συνανθρώπους τους, είτε με το καλλίγραμμο σώμα τους, είτε με ηδονικές ματιές, είτε με διάφορους άλλους τρόπους που μέσω τηλεόρασης, ραδιοφώνου, ή περιοδικών  ενημερώνονται...
Όμως ευθύνη σε όλο αυτό έχουν και όσοι πηγαίνουν σε παραλίες γνωρίζοντας ότι θα σκανδαλιστούν... 
Στό ερώτημα: "Δηλαδή δεν θα πρέπει να κάνουμε μπάνιο στην θάλασσα επειδή κάποιοι, ή κάποιες θέλουν να προκαλούν;" 
η απάντηση είναι : "ΟΧΙ δεν θα πηγαίνεις εσύ στην θάλασσα εάν γνωρίζεις ότι θα σκανδαλιστείς και θα αμαρτήσεις"!
Χίλιες φορές, αδελφοί μου, να μην πάω κάπου που γνωρίζω ότι υπάρχει κίνδυνος να μην ωφεληθώ πνευματικά, παρά να πάω και να ρίξω μετά το φταίξιμο στους άλλους, διότι στην συγκεκριμένη περίπτωση ξέρω τί πάω να συναντήσω και όμως εγώ πηγαίνω, άρα όχι μόνο δεν δικαιολογούμαι αλλά φέρω το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την οποιαδήποτε πτώση που θα έχω ( ή καί σέ άλλες - σέ άλλους έστω άθελά μου, δημιουργήσω...).
Τα θαλασσινά μπάνια είναι καλά και ευλογημένα !
 Όταν όμως εγκλωβίζονται μέσα στον φασισμό της σαρκολατρείας είναι επικίνδυνα να παρασύρουν και τον πλέον "αθώο", αν και αθώοι δεν υπάρχουν, υπάρχουν μόνο ένοχοι.
 Ένοχοι,  που είτε σκανδαλίζουν και προκαλούν, είτε που λόγω της πνευματικής τους χαλαρότητας ακολουθούν τους εμπαθείς βηματισμούς του κόσμου τούτου...
Ο χριστιανός ο οποίος θέλει να νικήσει τα πάθη του αλλά δεν κόβει τις αιτίες που τα προκαλούν, μοιάζει με άνθρωπο που περιλούζεται με βενζίνη και παίζει με την φωτιά!
Με αφορμή την σαρκολατρεία που επικρατεί στις παραλίες αλλά και γενικότερα την όλη κατάσταση της σημερινής κοινωνίας, ας αναλογιστούμε και εμείς τι θέλουμε από την ζωή μας, ποιοι είμαστε και που βαδίζουμε...
Αδελφέ καί αδελφή μου, η σωτηρία σου, η ένωσή σου με τον Θεάνθρωπο Κύριό μας είναι υπόθεση δική σου, αλλά εαν εσύ δεν νοιάζεσαι γι’ αυτήν, ποιος άλλος θα νοιαστεί;
Καλή δύναμη, και καλό πνευματικό αγώνα.
  Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου