Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑ :«ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ, ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ..»

Ο γνωστός γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα και αγιορείτης μοναχός προτρέπει πλέον: "ετοιμασία επειδή ΣΥΝΤΟΜΑ θα αρχίσουν τα πολύ δύσκολα".

Η προτροπή αυτή έγινε σε ηγούμενο μονής του Αγίου Όρους, ο οποίος τον επισκέφθηκε πρόσφατα και τον ρώτησε σχετικά με τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Ο γέροντας ήταν απολύτως σαφής: " Έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες"... Και η μονή έχει φτιάξει ήδη την "ομάδα κρίσης", υπεύθυνη για να προετοιμάσει το μοναστήρι για πολύ δύσκολες ημέρες για άγνωστο χρονικό διάστημα.
Τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι ένα κακόγουστο αστείο. Αλλά δεν είναι... Δυστυχώς, τα επερχόμενα είναι πλέον ορατά και δια γυμνού οφθαλμού, αφού όλοι μας μπορούμε πλέον να δούμε αυτό που έρχεται, δηλαδή την δυστυχία και την πείνα...

"Δεν μπορώ να καταλάβω τον κόσμο. Όλοι ρωτάνε: "εμένα με πιάνουν τα νέα μέτρα;"!!! Ειλικρινά, δεν μπορώ να κατανοήσω πόσο πολύ έχει διαβρωθεί η σύγχρονη κοινωνία και οι άνθρωποι που ζούνε σε αυτή τη χώρα. Κανείς δε νοιάζεται για τον διπλανό του. Κανείς δε νοιάζεται για το πρόβλημα που έχει χτυπήσει την πόρτα του συμπολίτη του, του γείτονά του. Όλοι σκέφτονται αν "τα μέτρα" προσβάλουν τα δικά τους μικροσυμφέροντα...!  
Ειλικρινά, πιστεύω πως ο Θεός θα δώσει την ευκαιρία για να συνέλθουμε. Η Ελληνική Ορθοδοξία ανέδειξε μεγάλες σύγχρονες μορφές, που πρόσφεραν στο έργο του Θεού, που αγωνίστηκαν για να σώσουν ανθρώπινες ψυχές. Ο Πορφύριος, ο Παΐσιος, ο Ιωσήφ... γέροντες που μάτωσαν στον αγώνα υπέρ των συνανθρώπων τους, στον αγώνα να διώξουν την δυστυχία και το κακό από τις καρδιές ανθρώπων που υπέφεραν...
Ποιά ηθική υπάρχει πλέον; Το κακό έχει χτυπήσει την οικογένεια, την Παιδεία. Έχει χτυπήσει σε κάθε υγιές κύτταρο της κοινωνίας και σήμερα ζούμε τα αποτελέσματα αυτού του πολέμου. Τρέχουν οι άνθρωποι χωρίς να νοιάζονται για τον διπλανό τους. Η κοινωνία που ξέραμε δεν υπάρχει πια. Σήμερα κυριαρχεί ο ατομικισμός...
Γιατί; Επειδή κάποιοι έπαιξαν με τον χαρακτήρα του Έλληνα και διάβρωσαν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν. Είναι αδιανόητο! Ο ατομικισμός ζει και βασιλεύει, ενώ η απάτη έγινε "χάρισμα". Μεγάλωσαν γενιές που διδάχτηκαν πως να αρπάξουν. Και αυτό σε ένα καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας... Μάλιστα, όσα πιό πολλά "αρπάζεις" τόσο περισσότερο απομακρύνεσαι από την τιμωρία. Αυτό το βλέπει ο Θεός. Σήμερα επιτρέπει να δεχτούμε μερικές σφαλιάρες, ελπίζοντας πως θα συνέλθουμε, όπως συμβαίνει και στους μεθυσμένους..."
Αυτά τα συγκλονιστικά μου κατέθεσε σήμερα σε συζήτηση, αγιορίτης μοναχός. Και η φωνή του έτρεμε από συγκίνηση και αγωνία για όσα πρόκειται να συμβούν.

"Να προσέχεις", μου είπε. "Να πεις και σε άλλους να προσέχουν. Μην αφήνετε την λογική σας να παραδίνεται σε όσα σας λένε. Πού είναι μωρέ η λεβεντιά εκείνων που δεν επέπτρεπαν σε κανέναν να τους μειώσει; Πού είναι εκείνα τα λεβεντόπαιδα που έδωσαν το αίμα τους για όλους εμάς; Αυτή η γη ποτίστηκε με αίμα. Είναι μεγάλο κρίμα να την κυβερνάνε ξένοι και ανάξιοι... Να προσέχετε"...

Τι να πω; Θυμήθηκα τα λόγια του γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα: "Έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες. Προσέξτε την ψυχή σας. Μαζευτείτε και δώστε τον αγώνα σας..." Αυτά έλεγε πριν μερικούς μήνες. Και σήμερα γίνεται πιό σαφής: "το Σεπτέμβριο θα αρχίσουν τα πολύ δύσκολα...".

Οι προσευχές του γέροντα είναι πάντα μαζί μας. Όμως, αναρωτιέμαι: Εμείς τι κάνουμε για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας; Απλά ανησυχούμε για το αν τα μέτρα μας αγγίζουν;

"Κάποιος πρέπει να σας πει πως δεν ζείτε σε όνειρο, ούτε σε εφιάλτη. Ζείτε μία πολύ άσχημη πραγματικότητα, που θα χειροτερέψει..."

Κι εμείς αναρωτιόμαστε: Εμένα με πιάνουν τα νέα μέτρα; αγνοώντας (ηθελημένα) πως όταν θα μας "πιάσουν", θα είναι πολύ αργά... 

http://newscorfu.blogspot.gr/2013/07/blog-post_127.html

Φωτομοντάζ ή αλήθεια ο "καλόγερος με τη μολότοφ";

01
Σύμφωνα με Εσφιγμενίτες μοναχούς, οι εικόνες που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο, με τον καλόγερο να πετά μολότωφ, είναι προϊόν φωτομοντάζ.
Είναι πιθανό, αλλά το πιθανότερο είναι να είναι γνήσιες. Ένας έλεγχος exif που κάναμε στο taxalia, δείχνει ότι δεν είναι πειραγμένες, εκτός αν ο κατασκευαστής έχει τόσο προχωρημένες γνώσεις και μπορεί να αλλάζει και τα exif data.
Tα τεχνικά στοιχεία της φωτογραφίας, δείχνουν ότι είναι αληθινή, ληφθείσα με iPhone 4s, ενώ και οι συντεταγμένες λήψεις φαίνονται από το σωστό σημείο (40.15 γεωγρ.πλάτος -24.14 μήκος).
taxalia1
Και επειδή το διαδίκτυο είναι μεγάλος ρουφιάνος, η υποβολή της φωτο στο exif scanner δείχνει ότι ελήφθη ακριβώς εδώ:
Οπότε μάλλον (μάλλον, όχι 100% !) είναι αληθινή, εκτός αν πέσαμε σε κορυφαίο χάκερ καλόγερο και κατάφερε να αλλοιώσει τα πάντα.
taxalia2
taxalia3
taxalia4

http://www.romfea.gr/ektakta-nea-2/18303-2013-07-30-19-12-19

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ: ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΙΑ.

15Γέροντα, παιδάκια πέντε-έξι ετών πρέπει να νηστεύουν πριν από την θεία κοινωνία;

Τουλάχιστον το βράδυ να έχουν φάει λαδερό φαγητό. Αλλά αυτό είναι και θέμα Πνευματικού. Καλύτερα η μητέρα να ρωτήσει τον Πνευματικό, γιατί μπορεί το παιδάκι να έχει πρόβλημα με την υγεία του και να πρέπει λ.χ. να πιει γάλα.

Γέροντα, ένα παιδάκι πόσο πρέπει να νηστεύει;

Αν το παιδί είναι γερό, έχει υγεία, μπορεί να νηστεύει. Άλλωστε τώρα υπάρχουν ένα σωρό τροφές νηστίσιμες. Παλιά τα παιδιά νήστευαν και όλη μέρα έτρεχαν και έπαιζαν, αλλά έτρωγαν πολλές φορές. Στα Φάρασα, την Μεγάλη Σαρακοστή όλοι, μικροί-μεγάλοι, έκαναν ενάτη. Μάζευαν οι γονείς τα παιδιά στο Κάστρο, τους έδιναν παιχνίδια, για να παίζουν, και στις τρεις το απόγευμα ,που χτυπούσε η καμπάνα για Προηγιασμένη, πήγαιναν και κοινωνούσαν.

Έλεγε ο Άγιος Αρσένιος : « Τα παιδιά ,όταν παίζουν όλη την ημέρα, δεν θυμούνται το φαγητό. Τώρα που θα βοηθήσει και ο Χριστός, δεν θα αντέξουν; » Και οι μεγάλοι, όταν δεν νηστεύουν, ελέγχονται βλέποντας τα παιδιά να νηστεύουν. Όταν μικρός δούλευα με τον μάστορά μου για πολύ καιρό σε κάποιο σπίτι και τρώγαμε εκεί, Τετάρτη και Παρασκευή έφευγα και πήγαινα να φάω στο σπίτι μου, γιατί αυτοί δεν νήστευαν. Μια φορά, Τετάρτη ήταν. Έφεραν να με κεράσουν μπακλαβά. « Ευχαριστώ, τους είπα , αλλά νηστεύω ». « Για δες , είπαν, μικρό παιδί να νηστεύει και εμείς μεγάλοι άνθρωποι να τρώμε ! ».

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ' - «Οικογενειακή ζωή»            http://www.agioritikovima.gr/didaches/geronta-paisiou/25911-gerontas-paio  

ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΣΗΜΑΝΤΑ.

15Ο όσιος Σάββας, όταν ακόμα ήταν νέος και ζούσε στο μοναστήρι Φλαβιανών, ασκούσε το εαυτό του και στην εγκράτεια. Εγκράτεια σε όλα. Έτσι επεδίωκε και την εγκράτεια που είχε σχέση με τις ηδονές του λάρυγγος, την περιποίηση και καλοπέραση της κοιλιάς.

Μία μέρα λοιπόν, που εργαζόταν στον κήπο του μοναστηριού, τα μήλα που κρέμονταν από τα δένδρα του κήπου του κεντούσαν την όρεξη και τον παρακινούσαν να φάει πριν της ώρας.

Από την θέα των μήλων ο όσιος νικήθηκε, γιατί πραγματικά ήταν ωραία να τα βλέπεις. Σαν άνθρωπος και αυτός παρασύρθηκε από τις ανθρώπινες επιθυμίες. Αλλά τόσο μόνο νικήθηκε, όσο να πάρει το μήλο στο χέρι του.

Ύστερα όμως σκέφθηκε, πως αυτό είναι επιβουλή του εχθρού και πω συνηθίζει ο πονηρός χρησιμοποιώντας ως δόλωμα την ηδονή να μας εξαπατά. Ακόμα θυμήθηκε τον όφι, που κρυβόταν μέσα στον καρπό και ότι με την ηδονή και τη βρώση έδιωξε του προπάτορες από τον παράδεισο και έπεσαν σε πλήθος κακών.

Τα σκέφτηκε όλα αυτά καλά ο όσιος Σάββας, και αμέσως ρίχνει κάτω το μήλο και καταπατώντας το με τα πόδια πάτησε μαζί μ’ αυτό και την επιθυμία. Αυτήν την επιθυμία που του νίκησε τα μάτια την ταπεινώνει με τα πόδια, βάζοντας στον εαυτό του κανόνα να μην φάει ποτέ όσο ζει μήλο, ούτε να χαριστεί ποτέ πια στην επιθυμία της κοιλίας.           http://www.agioritikovima.gr/diafora/theologikos-log/diafora/25914-egkrateia-anagk

ΜΕ ΣΤΕΝΟΧΩΡΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ὅταν μοῦ κάνουν παρατηρήσεις, στενοχωροῦμαι, καί κάποτε ἀντιδρῶ ἄσχημα στούς ἄλλους, ἀκόμη κι ἄν ἔχουν δίκιο. Ἔτσι δημιουργοῦνται προβλήματα στίς σχέσεις μας. Τί νά κάνω, γιά νά ξεπερνῶ μέ ψυχραιμία αὐτές τίς καταστάσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Μία ἀκόμη συνέπεια τῆς προπατορικῆς ἁμαρτίας εἶναι νά μή δέχεται ὁ φυσικός ἄνθρωπος (δηλαδή ὁ μή ἀναγεννημένος ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα) νά ἀναγνωρίσει τά λάθη του. Τό εἴδαμε αὐτό στόν Αδάμ. Στήν ἐρώτηση τοῦ Θεοῦ, γιατί παρέβης τήν ἐντολή μου, ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἀδάμ στόν Θεό ἦταν: Δέν φταίω ἐγώ! Ἡ Εὔα, πού ἐσύ μοῦ ἔβαλες δίπλα μου, αὐτή μἐ παρακίνησε. (Ἄρα, ἐκτός ἀπό τήν Εὔα, φταῖς κι ἐσύ, μόνον ἐγώ δέν φταίω !). Ἀλλά καί ἡ Εὔα δικαιολογήθηκε ὅτι ἐκείνη δέν φταίει, τό φίδι τήν ἐξαπάτησε. (Γεν.3,9-13). Τό ἴδιο δέν βλέπουμε καί σήμερα σέ μικρούς καί μεγάλους; Ὅταν κάνουν μιά ζημιά ἤ κάτι ἄλλο ἄσχημο, ρίχνουν στούς ἄλλους τήν εὐθύνη. Ὁ ἐγωισμός μας δέν μᾶς ἀφήνει νά ἀναγνωρίσουμε τά σφάλματά μας. Καταντοῦμε σέ τέτοιο παραλογισμό, πού θεωροῦμε ὅτι μόνον οἱ ἄλλοι κάνουν λάθη, ἐμεῖς ...ποτέ! Αὐτή εἶναι καί ἡ αἰτία ποὐ ἀντιδροῦμε, ὄχι σπάνια καί μέ φωνές, γιά νά δικαιολογηθοῦμε, ὅταν κάποιος μᾶς κάνει κάποια παρατήρηση ἤ ὑπόδειξη.
Πῶς λοιπόν μποροῦμε νά ἀντιμετωπίσουμε αὐτή τήν κατάσταση, ὥστε οἱ παρατηρήσεις ὄχι μόνον νά μή μᾶς στενοχωροῦν, ἀλλά καί νά μᾶς ὠφελοῦν, καί
νά τίς δεχόμαστε μέ εὐχαρίστηση;
1. Νά καταλάβουμε ὅτι ὡς ἄνθρωποι δέν εἴμαστε τέλειοι, οὔτε ἀναμάρτητοι. Εἶναι φυσικό νά κάνουμε σφάλματα καί ἀδικίες εἴτε μέ τή θέλησή μας εἴτε γιατί παρασυρόμαστε ἀπό ἀνθρώπους καί καταστάσεις. Ὅπως οἱ ἄλλοι σφάλλουν, ἔτσι κι ἐμεῖς. Ἑπομένως μερικά σφάλματά μας εἶναι φυσικό νά τά ἀντιληφθοῦν καί κάποιοι ἄλλοι ἄνθρωποι, κυρίως ἀπό τό περιβάλλον μας. Αὐτοί, εἴτε ἀπό ἀγάπη γιά
τήν διόρθωσή μας, εἴτε γιατί τούς ἀδικήσαμε καί τούς θίξαμε, εἶναι φυσικό νά μᾶς κάνουν τήν παρατήρηση. (Τό ἴδιο δέν κάνουμε κι ἐμεῖς σέ κάποιον πού θά μᾶς πειράξει;) Τό πιό τίμιο εἶναι, ὡς ἄνθρωποι ὑπεύθυνοι γιά τίς ἐνέργειές μας, νά ἀναλάβουμε μέ θάρρος τήν εὐθύνη τῆς πράξεώς μας, καί νά ζητήσουμε συγγνώμην ἀπό τόν ἄλλον, γιά ὅ,τι τόν πείραξε ὁ λόγος μας ἤ ἡ πράξη μας.
2. Συμβαίνει κάποτε νά μᾶς κάνουν ἄδικα μιά παρατήρηση, γιά σφάλμα πού δέν κάναμε. Σ´αὐτή τήν περίπτωση μέ εὐγένεια, μέ ἠρεμία καί μέ ἐπιχειρήματα νά βοηθήσουμε τόν ἄλλον νά καταλάβει ὅτι ἄδικα μᾶς κατηγορεί. Ἄν τό παραδεχθεῖ, τελείωσε τό θέμα. Ἄν ὄχι, ἄς τόν ἀφήσουμε μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου νά τό καταλάβει. Ἐμεῖς πάντως θά τοῦ φερόμεθα μέ ἀγάπη καί καλοσύνη.
3. Ἄν σκεφθοῦμε βαθύτερα τό θέμα, θά καταλάβουμε ὅτι αὐτοί πού μᾶς κάνουν παρατηρήσεις -ἀκόμα καί αὐστηρές καί ὑπερβολικές- εἶναι εὐεργέτες μας. Ὅπως ὁ ἐκπαιδευόμενος, εἴτε εἶναι τεχνίτης εἴτε ζωγράφος εἴτε μουσικός εἴτε ἐκπαιδεύεται σε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, ἔχει ἀνάγκη ἀπό τίς ὑποδείξεις αὐτοῦ πού τόν διδάσκει, ἔτσι καί κάθε πιστός ἔχει ἀνάγκη ἀπό τίς παρατηρήσεις τῶν ἄλλων, γιά νά ἀποφεύγει λόγια καί πράξεις λαθεμένες, ὥστε νά βελτιώσει τήν συμπεριφορά του. Ἄς φροντίζουμε νά ἰσχύει καί γιά μᾶς αὐτό πού διαβάζουμε στίς Παροιμίες τοῦ Σολομώντα: " Ἔλεγχε σοφόν καί ἀγαπήσει σε. Δίδου σοφῷ ἀφορμήν καί σοφώτερος ἔσται" (Παρ.9,8-9).
4. Τέλος, ἄς ἀκούσουμε τί μᾶς συμβουλεύει γιά τό θέμα αὐτό ὁ Ἅγ.Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Ἐμεῖς τά σφάλματά μας συνήθως δέν τά βλέπουμε, οἱ ἄλλοι ὅμως τά βλέπουν ἀκριβέστερα. Ἄς ἀφήνουμε λοιπόν τούς ἄλλους, αὐτά πού βλέπουν σέ μᾶς, νά μᾶς τά λένε καί ἔτσι νά διορθωνόμαστε. Καί κάτι ἄλλο: Ἀκόμη καί ἄν ἐσύ δέν αἰσθάνεσαι καμία ἐνοχή, ἔχεις ἀνάγκη ἀπό κάποιον νά σοῦ ὐποδεικνύει μέ ἀκρίβεια τά σφάλματά σου καί τά ἁμαρτήματά σου (PG.61,91).

http://www.impisidias.com/mainsite/index.php/apantiseis-mitropolitoy/331-%CE%BC%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%87%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82

Στο χείλος του γκρεμού. Λίγο πριν την Θεία Παρέμβαση;

Λίγες ημέρες απομένουν για να αρχίσει η νηστεία του Δεκαπενταύγουστου και νομίζω πως είναι μια καλή ευκαιρία - η τελευταία; - για να επικεντρώσουμε στον πνευματικό αγώνα πριν από τις δραματικές εξελίξεις που είναι φανερό ότι έρχονται, έχοντας αρχίσει οι απολύσεις στο δημόσιο και κατακεραυνώνοντας οι ανάλγητοι κυβερνήτες με αβάσταχτους φόρους την πλειοψηφία των Ελλήνων.
Η εξουθένωση είναι αντιληπτή στην κοινωνία αλλά και στο διαδίκτυο ιδιαίτερα όπου κάποια μαχητικά blogs επέλεξαν είτε να κλείσουν, είτε να κάνουν μια στάση, πριν την τελική μάχη. Τους καταλαβαίνουμε. Είμαι σίγουρος πως δεν δείλιασαν μπροστά στις απειλές που δέχεται όποιος πάει κόντρα στο ρεύμα γιατί υπάρχουν κι αυτές...
Γυρνώντας από τις διακοπές - οι λίγοι που θα πάνε - νομίζω πως θα δούμε μια ραγδαία επειδείνωση της κατάστασης αφού θα έχουν αρχίσει ήδη να έρχονται τα εξωφρενικά χαράτσια και η πληρωμή του φόρου εισοδήματος, με αποτέλεσμα ακόμη περισσότεροι να έρχονται σε αδυναμία πληρωμής και εν' όψει του χειμώνα και των αυξημένων υποχρεώσεων σε καύσιμα κ.α. να αγριεύουν τα πράγματα δραματικά.
Είναι μεγάλη κουβέντα το γιατί φτάσαμε ως εδώ χωρίς να αντιδράσουμε όπως έπρεπε, όμως δεν είναι της στιγμής. Τα πράγματα φτάσανε στο παρά πέντε για να αρχίσει να ξεπουλιέται η χώρα κομμάτι - κομμάτι. Προσοχή όμως! Ως τώρα κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει... Μπορεί να υπογράψανε να πουλήσουν τα πάντα αλλά ακόμη κάτι τέτοιο δεν έγινε!
Τώρα νιώθουμε αδύναμοι και προδομένοι από τον εαυτό μας και νομίζω πως αυτό που πλέον περιμένουμε και μπορεί να μας ...σώσει, από την στιγμή που δεν μετανοούμε εκούσια, είναι η Θεία Παρέμβαση για την οποία τόσο μας μίλησε ο άγιος γέροντας Παΐσιος (ΕΔΩ) και την εκδήλωση της οργής Του (ΕΔΩ) τόσο σε εθνικό επίπεδο, όσο και παγκόμσια.
Ούτως ή άλλως τα θαύματα γίνονται όταν εγκαταλείπουμε την εξάρτηση από τις δικές μας δυνάμεις και αφηνόμαστε στον Θεό και δη, ακριβώς την τελευταία στιγμή πριν το χείλος του γκρεμού! Προσωπικά, θεωρώ ως τελευταία στιγμή την αρχή ξεπουλήματος κρίσιμων τμημάτων της κρατικής περιουσίας (π.χ. ΔΕΗ) το οποίο όλο μαγειρεύεται κι όλο κάτι την τελευταία στιγμή το εμποδίζει...
"Θά σάς επιβάλουν μεγάλο καί δυσβάστακτο φόρο, αλλά δέν θά προφθάσουν" είπε ο ισαπόσοτολος Κοσμάς ο Αιτωλός και νομίζω πως είμαστε ακριβώς σ' αυτό το σημείο!

Νομίζω πως είμαστε προ των θυρών της Θείας Παρέμβασης, που εκφράζεται από το "...αλλά δεν θα προφθάσουν" της πιο πάνω γνωστής προφητείας, την οποία όμως Θεία Παρέμβαση κι εμείς θα ελκύσουμε ώστε αυτή να εκδηλωθεί με τον καλύτερο τρόπο με την μετάνοια και τον πνευματικό μας αγώνα τώρα που έρχεται Δεκαπενταύγουστος. Θα μπορούσε ο Θεός να χαλάσει τα σχέδια των κατακτητών μας π.χ. και με έναν μεγάλο ...σεισμό όμως αυτό θα έφερε πολύ πόνο στον λαό μας γι' αυτό πριν ανέφερα ότι με τον πνευματικό μας αγώνα και την προσωπική εκούσια μετάνοια θα ελκύσουμε ώστε αυτή η Θεία Παρέμβαση να εκδηλωθεί εποικοδομητικά. Είναι στο χέρι μας! Είναι στο χέρι σου αδερφέ!
Έτσι λοιπόν, ευχόμενος στον καθένα καλή μετάνοια, θα κλείσει το blog ως τον Δεκαπενταύγουστο - εκτός συγκλονιστικού απροόπτου - και θα τα ξαναπούμε - πρώτα ο Θεός - τότε. Την ίδια στιγμή θα ανοίξουν τα σχόλια για να μπορεί να στείλει ο καθένας το δικό του μήνυμα.
Τέλος, επειδή πολλοί νέοι στα πνευματικά αναρωτιούνται πως θα περιέλθουμε εκούσια σε μετάνοια νομίζω - αν και είμαι νήπιο κι εγώ πνευματικά - πως τα Μυστήρια της Εκκλησίας και η αίτηση να μας δοθεί αυτή από τον Θεό μέσω της προσευχής είναι αρκετά.

ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ ΑΛΛΑ ΚΙ ΕΘΝΙΚΗ!     http://hggiken.pblogs.gr/2013/07/sto-heilos-toy-gkremoy-ligo-prin-thn-theia-parembash.html


Αυτά είναι τα πιο μεγάλα θαύματα της Παναγίας στην ιστορία του Ελληνισμού!

Εκτός από τα θαύματα που έχουν καταγραφεί κατά καιρούς σχετικά με μεμονωμένα πρόσωπα, υπάρχουν και ορισμένα που η Ιστορία έχει καταγράψει επιβεβαιώνοντας την «ειδική» σχέση που έχει ο Ελληνισμός με την Παναγία.

Από την Πόλη και την Τήνο μέχρι τον Ορχομενό. Αυτές είναι κάποιες από τις σημαντικότερες θείες παρεμβάσεις της Θεοτόκου στον του της Ιστορίας.

ΟΤΑΝ ΑΒΑΡΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΣΕΣ ΠΟΛΙΟΡΚΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΒΑΣΣΙΛΕΥΟΥΣΑ


Ζωντανό θαύμα της Παναγίας είναι η σωτηρία της Κωνσταντινούπολης από τους Αβάρους και τους Πέρσες οι οποίοι πολιόρκησαν την Πόλη από ξηρά και από θάλασσα ενώ έλειπε σε εκστρατεία ο αυτοκράτορας Ηράκλειος.

Τότε οι χριστιανοί κατέφυγαν στη βοήθεια της Παναγίας. Συγκεκριμένα στο ναό των Βλαχερνών γίνονται δεήσεις και ο πατριάρχης Σέργιος κρατώντας στα χέρια του την εικόνα της Παναγίας ενθάρρυνε το στρατό που είχε πάρει θέσεις αμύνης στο φρούριο της Πόλεως. Το έτος 626 μ. Χ. λοιπόν με τη βοήθεια της Παναγίας ο εχθρικός στρατός νικηθήκε .

Ο αρχηγός των βαρβάρων Χαγάνος , κατά τη διάρκεια των μαχών, έβλεπε με τρόμο «γυναίκα σεμνοφορούσαν και περιτρέχουσαν το τείχος, μόνην ούσαν».



Η νίκη αποδόθηκε στη Παναγία και από τότε καθιερώθηκε ο Ακάθιστος Ύμνος προς τιμήν Της.

Όπως αναφέρει ο βυζαντινός χρονογράφος Θεοφάνης και επί αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Πωγωνάτου η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε από τους Άραβες κατά τα έτη 677 και 718 και σώθηκε πάλι από τη Θεοτόκο. Στη τελευταία πολιορκία (718) οι χριστιανοί με τον Τίμιο Σταυρό και την εικόνα της Παναγίας κύκλωσαν το τείχος και παρακαλούσαν τον Θεό να τους σώσει.

Τότε καταιγίδα ξέσπασε πάνω από το στόλο των Αράβων στη Προποντίδα και βούλιαξαν 2.500 πλοία και πνίγηκαν 6.000 άνδρες. Ακόμη επί αυτοκράτορος Μιχαήλ του Γ’ το έτος 860 η Κωνσταντινούπολη με τη βοήθεια της Παναγίας αναχαιτίζει την επιδρομή των Ρώσων και γλυτώνει από τον κίνδυνο.

ΟΙ ΤΟΡΠΙΛΕΣ ΣΤΗΝ ΤΗΝΟ


Κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο το 1940 η Παναγία και πάλι προστάτευσε την Ελλάδα. Ένα μεγάλο θαύμα έκανε η Θεοτόκο στη Τήνο στις 15 Αυγούστου το 1940 στις 08:25 το πρωί. Γίνεται λόγος για τον τορπιλισμό της Έλλης.



Η μια τορπίλη που εκτοξεύθηκε όπως έγινε γνωστό αργότερα, από το ιταλικό υποβρύχιο, βύθισε το πλοίο και μία δεύτερη αστόχησε γκρεμίζοντας μέρος του μώλου του λιμανιού.

Υπήρχαν όμως και άλλα δύο επιβατικά πλοία εκείνη την ώρα κοντά στην Έλλη που ήταν και εκείνα στόχοι των Ιταλών. Τα πλοία ΕΛΣΗ και ΕΣΠΕΡΟΣ βγήκαν αλλώβητα από τις τορπίλλες. Η μία πέρασε δίπλα από την πλώρη του ΕΣΠΕΡΟΥ και η άλλη κάτω από τα ύφαλα της ΕΛΣΗΣ.

Η Παναγία έσωσε χιλιάδες προσκυνητές εκείνη την ημέρα.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑ ΣΤΟΝ ΟΡΧΟΜΕΝΟ

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943, ανήμερα των Γενεθλίων της Παναγίας μας οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς και ζητούν από την εκεί Ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πως θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες που βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού (Διονύσου).



Οι Ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν και ενημερώνουν τους Γερμανούς, οι οποίοι αφού κύκλωσαν και αφόπλισαν τους Ιταλούς έστειλαν εναντίον των Ορχομένιων την άλλη μέρα, 9 του Σεπτέμβρη, απόσπασμα με τεθωρακισμένα. Οι Ορχόμενιοι, που είχαν φθάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Αγίου Ανδρέα, ανέτοιμοι και ανοργάνωτοι καθώς ήταν, σκόρπισαν στη γύρω περιοχή με κατεύθυνση οι περισσότεροι τον απόμερο Διόνυσο.

Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους. Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου μπαίνουν οι Γερμανοί στον Ορχομενό και συλλαμβάνουν εξακόσιους ομήρους. Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκς προχωρεί προς τον Διόνυσο.

Λίγο έξω από τον Ορχομενό είναι χτισμένη η πιο αρχαία Εκκλησία της Βοιωτίας (874 μ.Χ.), αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου - παλιό Μοναστήρι της Σκριπούς. Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Η φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον Ναό, όταν ξαφνικά το πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου.

Μπροστά τους οι Γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι, ενώ το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σε ένα χωράφι, μέσα από το οποίο προσπαθούσε να περάσει.

Ξημέρωσε η 10η Σεπτεμβρίου. Ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τανκς. Τότε συνέβη και κάτι άλλο Θαυμαστό: Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα! -Θαύμα, Θαύμα! φώναξε ο διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην Εκκλησία. Εκείνοι τον οδήγησαν πράγματι στον Ναό.

Ο Γερμανός στη Θεομητορική Εικόνα του τέμπλου αναγνώρισε τη γυναίκα που εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει! Έπεσε αμέσως στα γόνατα και φώναξε με Θαυμασμό: -Αυτή η γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε. Ο Ορχομενός σώθηκε.

Ο Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι και υπόσχεται πως μέχρι το τέλος του πολέμου η πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Οι κάτοικοι ευχαριστούν και δοξολογούν την Προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία τους. Ο ήλιος γέρνει στη δύση. Τα τανκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την Υπέρμαχο Στρατηγό του Ορχομενού.

Για το λόγο αυτό η Παναγία της Σκριπούς, εκτός των άλλων ημερομηνιών, Γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου με Λιτανεία και μεταφορά της Εικόνας, στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς. Όσο ζούσε ο Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός σχεδόν κάθε χρόνο στις 10 Σεπτεμβρίου, για να ανάψει ένα κερί και να τιμήσει την Παναγία μας.

Της αφιέρωσε μάλιστα ένα μεγάλο καντήλι και χρηματοδότησε την πρώτη Εικόνα με την απεικόνιση του Θαύματος.

* Οι πληροφορίες για τα γεγονότα στον Ορχομενό προέρχονται από το βιβλίο «Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας» έκδοση της Ι.Μ. Παρακλήτου.

ΣΟΚ: Πέταξαν και ούρησαν εικόνες στην Ξάνθη!

Στη βεβήλωση του ιερού παρεκκλησίου που βρίσκεται τοποθετημένο στην πλατεία του χωριού Αυξέντιο στον δήμο Αβδήρων Ξάνθης προχώρησαν το βράδυ της περασμένης Τετάρτης άγνωστοι μέχρι στιγμής δράστες.
   
ΣΟΚ: Πέταξαν και ούρησαν εικόνες στην Ξάνθη
                 Σύμφωνα με τον ιερέα του χωριού όπως αναφέρει το thrakitoday οι δράστες προκάλεσαν φθορές στο παρεκκλήσι, σπάζοντας τη γυάλινη πορτούλα του, πέταξαν έξω τις εικόνες, μη διστάζοντας να ουρήσουν πάνω σε αυτές, ενώ στη συνέχεια εξαφανίστηκαν. Ο ίδιος μάλιστα κάνει λόγο για μια ομάδα νεαρών κατοίκων των γύρω χωριών.
Οι κάτοικοι της περιοχής προχώρησαν στην αποκατάσταση των ζημιών, ενώ σύμφωνα με τους ίδιους το πρωί της Πέμπτης αναδυόταν μια αφόρητη δυσωδία από τον χώρο του παρεκκλησίου


Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Ποτέ μας, ἀλειτούργητοι καί ακοινώνητοι...


Αυτό πού συμβαίνει σήμερα με την περιφρόνηση τής Αγίας Κοινωνίας είναι φοβερό! Σπανίως, καί ειδικώς στά χωριά, να δείς ανθρώπους να πλησιάζουν το Άγιο Ποτήριο. Θα έλεγε κανείς ότι τό φοβούνται λές καί μέσα του βρίσκεται δραστικό δηλητήριο καί όχι ο ίδιος ο Χριστός πού μεταδίδει ζωή, χαρά, καί υγεία...
Ηλικιωμένοι καί μεσήλικες, γέροντες καί γριούλες, μέ το ένα πόδι στόν τάφο πού αύριο μπορεί να φύγουν από την ζωή αυτή παραμένουν γιά δεκάδες χρόνια ανεξομολόγητοι καί ακοινώνητοι περιμένοντας το δρεπάνι τού χάρου πού θα δώσει τέλος στήν επίγεια παρουσία τους...
Άλλοι πάλι, δέν πατάνε ποτέ στόν ιερό χώρο περιμένοντας να τούς πάνε οί συγκεκριμένοι "τέσσαρες" σηκωτούς στήν Εκκλησία καί μετά στόν τάφο, είς κρίμα καί είς κατάκριμα καί είς Κόλαση αιώνιο...



Στά πρῶτα Χριστιανικά χρόνια τῶν διωγμῶν καί τῶν κατακομβῶν, οἱ χριστιανοί ἦσαν ἀληθινό χρυσάφι. Ὅσο περνοῦσαν όμως τά χρόνια, ἔχαναν αυτή τήν πνευματική τους λαμπρότητα καί θερμότητα, λόγῳ τῆς ἐκκοσμίκευσης καί τῆς χαλάρωσης τῶν ἰδεῶν καί τῆς χριστιανικῆς τους Πίστης. 
Αὐτό συμβαίνει καί θά συμβαίνει πάντοτε, παρά τίς ἀποστολικές προτροπές: «Μή συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν» (Ρωμ. ΙΒ´ 2), καί «μή γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις» (Β´ Κορ. Στ´ 14).
Τή χλιαρότητα τῆς Πίστης τήν καταδικάζει ὁ Κύριος, μέ τό γνωστό καί σκληρό λόγο τῆς Ἀποκάλυψης, πού ἀπευθύνεται στόν ἄγγελο, δηλαδή τόν ἐπίσκοπο Λαοδικείας: «οἶδά σου τὰ ἔργα… ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου» (Ἀπ. Γ´ 15-16). 
Οἱ χλιαροί καί ἀδιάφοροι εἶναι χειρότεροι καί ἀπ᾽ τούς ἄπιστους καί τούς ἄθεους. Ὅσοι χωρίς κανένα λόγο δέν ἐκκλησιάζονται καί δέ λειτουργοῦνται, θεωροῦνται ἀφορισμένοι. Ἤ μᾶλλον, εἶναι αὐτοαφορισμένοι. Οἰ ἴδιοι ἀποκόβουν τόν ἑαυτό τους ἀπ᾽ τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἑπομένως, δέν ὑπάρχει γι᾽ αὐτούς σωτηρία.
Ἴσως ἐρωτήσει κάποιος: Γιατί δέν ὑπάρχει σωτηρία; 
Ἡ ἀπάντηση: Ἀφοῦ θεληματικά οὔτε προσεύχονται μέ τούς ἀδελφούς τους, οὔτε παρίστανται στό μέγα Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί προπάντων, οὔτε κοινωνοῦν τοῦ παναχράντου Σώματος καί τοῦ τιμίου Αἵματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ἀποκλείονται τῆς σωτηρίας, σύμφωνα μάλιστα, μέ τό λόγο τοῦ Κυρίου: 
«Ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς» ( Ἰω. Στ´ 53). Αὐτό ἀκριβῶς θέλει καί ἐπιδιώκει ὁ διάβολος: Τήν αἰώνια καταδίκη τοῦ ἀνθρώπου.
Πολύ σημαντικά τά ὅσα γράφει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: «Ὁ διάβολος καί ἐχθρός ἐστι τοῦ Θεοῦ, καί ἐκδικητής. Πείθων ἡμῶν τήν προαίρεσιν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, προκρίνειν τά πρόσκαιρα… Οὐδέν γάρ οὕτω φίλον τῷ διαβόλῳ καθέστηκεν, ὡς ἄνθρωπος τιμωρούμενος».
Ὁ διάβολος εἶναι ἐχθρός καί τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου. Ἰδιαίτερη ὅμως εἶναι ἡ χαρά του, νά βλέπει τόν ἄνθρωπο νά τιμωρεῖται.Κι ἡ παγίδα πού τοῦ στήνει, λέει ὁ ἅγιος Μάξιμος, εἶναι ἡ προσπάθειά του νά τόν κάμει ν’ ἀγαπήσει καί προτιμήσει τά πρόσκαιρα παρά τά οὐράνια. 
Δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει καί ν᾽ ἀναπτυχθεῖ ὀρθόδοξη πνευματική ζωή, χωρίς ἐκκλησιασμό (Θεία Λειτουργία) καί Κοινωνία τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.
Νά προσέξουν ἰδιαίτερα οἱ γονεῖς καί οἱ ἐκπαιδευτικοί, τά παιδιά. Κλειστά τά αὐτιά στίς σειρῆνες τοῦ κακοῦ καί τοῦ ἀθεϊσμοῦ. Οἱ δαίμονες τοῦ σκότους ἑτοιμάζουν τόν Ἀντίχριστο. Ὅπου καί νά ῾ναι, ἔρχεται! 
Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία συμβολίζεται καί παρομοιάζεται μέ τήν Κιβωτό τοῦ Νῶε. Ἄλλοι σώζονται καί ἄλλοι καταποντίζονται καί πνίγονται.  
Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ὀρθόδοξος Τύπος άρ. φύλ. 1983, 12  Ἰουλίου 2013

ΜΗ ΜΕ ΨΑΧΝΕΤΕ, ΕΙΜΑΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΕΣΑΣ...



Παναγιώτης Μπαλαγιάννης ! Με τη βοήθεια του Θεού επιβιώνει άνετα χωρίς να έχει ανάγκη από ένα Κράτος που επιδιώκει να τον εξοντώσει βιολογικά!


ΕΛΛΗΝΕΣ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟ!
Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΩΡΕΙ…ΠΕΘΑΜΕΝΟ, ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΛΑΒΕΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΓΡΑΦΗ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΟΣ 
«ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ Ν΄ ΑΡΝΗΘΩ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ» ΛΕΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ...

· «Με αυτό που μας έχουν κάνει, δεν μπορείς πιά να ζήσεις στην Ελλάδα»
· «Θα υποχρεώσουν όλο τον κόσμο που κρατά τις παλαιές ταυτότητες που φέρουν το θρήσκευμα, να τις αλλάξουν»
· «Τους ζήτησα να μου βγάλουν διαβατήριο με το πιστοποιητικό γέννησης του Δήμου αλλά αρνήθηκαν. Μου ζήτησαν να βγάλω υποχρεωτικά καινούργια αστυνομική ταυτότητα. Όσα όμως κάνουν είναι παράνομα»
· «Την απόφαση του Θεού την τήρησα αλλά και ο Θεός με εξύψωσε. Τώρα είμαι πολύ καλύτερα που το κράτος με θεωρεί ανύπαρκτο απ’ ότι ήμουν πριν από 4 χρόνια που ήμουν ένα υπαλληλάκι...»
Ο Παναγιώτης Μπαλαγιάννης με τη βοήθεια του Θεού επιβιώνει άνετα χωρίς να έχει ανάγκη το κράτος που επιδιώκει να τον εξοντώσει βιολογικά!

Ποιος είπε ότι το χάραγμα του Αντίχριστου είναι μακριά; 
Αντιθέτως, είναι εδώ, στην Ελλάδα. Τη χώρα –υποτίθεται- του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας η οποία εξολοθρεύει όποιον αρνείται να παραλάβει αστυνομική ταυτότητα!!!

Ως γνωστόν, ο Κώστας Σημίτης κατάργησε τις παλαιές ταυτότητες που ανέγραφαν το θρήσκευμα και επέβαλε τις καινούργιες που το απαλείφουν. 
«Η λέξη “ταυτότητα” ως έννοια σημαίνει ότι ο κάτοχός της ταυτίζεται πλήρως με το δελτίο ταυτότητας. Με αυτά όμως που περιγράφει η ταυτότητα που απαλείφει το θρήσκευμά μας δεν ταυτίζεται η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Οπότε, αυτό το κάνουν για να μας οδηγήσουν βιαίως στην άρνηση της πίστεώς μας», επισημαίνει ο Παναγιώτης Μπαλαγιάννης.
Ο 43χρονος Χριστιανός πολίτης, εδώ και 4 χρόνια επιβιώνει χωρίς αστυνομική ταυτότητα. Αποκλεισμένος από κάθε ασφάλεια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς ΑΦΜ, αποκλεισμένος και από το να ταξιδέψει στο εξωτερικό, μια και δεν του χορηγούν ούτε διαβατήριο, στερείται της δυνατότητας ακόμη και να παντρευτεί!

Ο Π. Μπαλαγιάννης θεωρείται από την Πολιτεία κάτι σαν πεθαμένος, εάν όμως του ζητηθούν από τυχαίο έλεγχο αστυνομικών τα στοιχεία, μπορεί και να οδηγηθεί στη φυλακή! 
«Μέχρι στιγμής ήμουν τυχερός και δεν με σταμάτησαν για έλεγχο», λέει, «αλλά αν με πιάσουν ας με πάνε φυλακή»!

Μοιάζει με έναν σύγχρονο φυγά, διωγμένος από το ελληνικό κράτος που θέλει να λέγεται δημοκρατικό αλλά με αυτά που επιβάλλει μοιάζει περισσότερο με τυραννικό καθεστώς, τύπου Διοκλητιανού!
Εκπληκτικά είναι τα όσα μας αποκαλύπτει ο 43χρονος Χριστιανός Παναγιώτης, κυρίως για το πώς καταφέρνει και επιβιώνει με τη βοήθεια του Θεού, τονίζοντας μάλιστα ότι τώρα είναι πολύ καλύτερα απ’ ότι ήταν πριν από 4 χρόνια!
του Μάκη Βραχιολίδη
vrachiolididis@yahoo.gr

Γκολφ, μεζονέτες και πεντάστερα από την Μητρόπολη Καλαβρύτων.

GOLF 7
 
Σε πιονέρο της αξιοποίησης της εκκλησιαστικής ακίνητης περιουσίας αναδεικνύεται ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος που ετοιμάζει μία ακόμη μεγάλη επένδυση στη Δυτική Ελλάδα. Σε μία στιγμή που αποτελεί ζητούμενο η αναζήτηση επενδυτών και για το real estate της Εκκλησίας, η τοπική Μητρόπολη υλοποιεί τη δεύτερη τουριστική ανάπτυξη στην περιοχή, έχοντας αναπτύξει από το 2009 το ξενοδοχείο «Σήμαντρον» στο Διακοπτό Αχαΐας.
 
Η γενική διεύθυνση περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ γνωμοδότησε θετικά, την περασμένη εβδομάδα, για τον προκαταρκτικό προσδιορισμό περιβαλλοντικών απαιτήσεων (ΠΠΠΑ) του έργου που σχεδιάζεται στην Αιγιαλεία. Το επόμενο βήμα είναι η υποβολή στο αρμόδιο υπουργείο της  Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), η έγκριση της οποίας θα οδηγήσει στην έκδοση κατασκευαστικής άδειας.
 
Τι περιλαμβάνει το έργο
 
Το έργο -του οποίου ο προϋπολογισμός υπολογίζεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ- ανήκει στις έξι μεγάλες προς αδειοδότηση τουριστικές επενδύσεις που είχε προαναγγείλει η υπουργός Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη τον περασμένο Οκτώβριο.
 
Η σύνθετη τουριστική μονάδα συνολικής δυναμικότητας 600 κλινών βρίσκεται στη Ροδιά της Αιγιαλείας, 500 μέτρα από την ακτή του Κορινθιακού, και θα εκτείνεται σε οικόπεδο 714,2 χιλιάδων τ.μ. 
 
Σύμφωνα με το προσχέδιο του χώρου,  το κατάλυμα θα αποτελείται από:
 
- γήπεδο γκολφ 18 οπών, σε έκταση 550.000 τ.μ.
- ξενοδοχείο πέντε αστέρων 240 κλινών με εστιατόριο, χώρους αναψυχής και συνεδριακό κέντρο
- πέντε εγκαταστάσεις τένις, τρεις εγκαταστάσεις basketball, τρεις εγκαταστάσεις volley ball και ένα γυμναστήριο, ενώ στη δεύτερη φάση θα προστεθούν μία κλειστή πισίνα και εγκαταστάσεις θαλασσοθεραπείας (spa)
- 360 βίλες με δύο έως τέσσερα υπνοδωμάτια η καθεμία και πισίνα
- διώροφες μεζονέτες με πισίνα (θα κατασκευαστούν στη β’ φάση), οι οποίες θα διατεθούν κατά βάση σε αγοραστές του εξωτερικού που θα εγγράφονται μέλη του golf club.
 
Η εγκατάσταση θα χρησιμοποιεί νερό από ανακύκλωση της ημερήσιας κατανάλωσης ύδατος του ξενοδοχείου, αλλά και από τις δύο γεωτρήσεις, ενώ προβλέπεται εναλλακτικά η δημιουργία μονάδας αφαλάτωσης.
 
Η θετική γνωμοδότηση του ΥΠΕΚΑ στηρίχθηκε και στο περιφερειακό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας που κάνει λόγο για «την ελλιπή αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων στους διεθνούς αξίας πολιτιστικούς και φυσικούς πόρους και υστέρηση στην ανάπτυξη ειδικών μορφών τουρισμού (χειμερινού, ιαματικού, κ.α) μέσω των δικτύων πολιτιστικού- τουριστικού χαρακτήρα».
 
Η ταυτότητα των επενδυτών
 
Ιδιοκτήτης της έκτασης είναι η Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Ιεράς Μητρόπολης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας που το 2009 ανέπτυξε την παραθαλάσσια ξενοδοχειακή μονάδα 108 κλινών «Σήμαντρον» στο Διακοφτό.
 
Ο Άγιος Καλαβρύτων και Αιγιαλείας έχει επιδείξει ιδιαίτερη δραστηριότητα στον τομέα αξιοποίησης ακίνητης περιουσίας. Έχει ιδρύσει την Μετόχι Α.Ε. όπου πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος είναι ο Παναγιώτης Κουνινιώτης, βιομήχανος που δραστηριοποιείται στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδας, ενώ μέλος του διοικητικού συμβουλίου είναι ο επιχειρηματίας Βασίλης Κούτσης.
 
Σύμφωνα με πληροφορίες, την ανάπτυξη και διαχείριση της μονάδας έχει αναλάβει η εταιρεία Fidetrust investments Ltd της οποίας η έδρα βρίσκεται στο Λονδίνο.
 
Διευθυντής της Fidetrust είναι ο ελληνοαμερικάνος εφοπλιστής Νικόλαος Χριστοδουλόπουλος, ο οποίος έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Ένωσης Πλοιοκτητών Ελληνικών Σκαφών και διατηρεί στενές φιλικές σχέσεις, εδώ και πολλά χρόνια, με τον δραστήριο Μητροπολίτη.
http://www.romfea.gr/diafora-ekklisiastika/18263-2013-07-29-08-01-58

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ: «Ο Θεός στην Ευρώπη πέθανε»!

«Ο Θεός στην Ευρώπη πέθανε» αυτό είπε ο Πατριάρχης της Σερβίας συμμετέχοντας στις εόρτιες εκδηλώσεις για τα 1025 χρόνια από το βάπτισμα των Ρώς.

Ο Σέρβος Πατριάρχης δήλωσε επίσης πως ο ίδιος «δεν τρέχει μακριά από την Ευρώπη» αλλά δεν μπορεί να εισέρθει σε μια «τέτοια Ευρώπη», κάτω από τις γνωστές επιβαλλόμενες συνθήκες.

Επισημαίνοντας την ισχυρή πολιτική και πνευματική εξουσία της Ρωσίας δήλωσε ότι «δεν έχουμε δικαίωμα να απαρνηθούμε την πνευματικότητα μας, τον πολιτισμό και όλα εκείνα τα στοιχεία που μας κάνουν ανθρώπους. Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι συνδέονται με την Εκκλησία».


Με ενδεχόμενο το γεγονός της εισόδου της Σερβίας στην Ευρώπη ο Πατριάρχης των Σέρβων δήλωσε ότι η πνευματική κατάσταση της Ευρώπης είναι σε πολύ κακό σημείο. Η Ευρώπη, είπε ο Πατριάρχης Ειρηναίος, όπως ο Νίτσε αναφέρει «ο Θεός πέθανε».

Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και σε ορισμένους ρωμαιοκαθολικούς που λένε «δεν μας χρειάζεστε. εμείς χρειαζόμαστε εσάς», σημειώνοντας πως αυτό δεν το θεωρεί παράξενο.

Ο Προκαθήμενος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας περιγράφει τις σχέσεις μεταξύ της Σερβίας και της Ρωσικής Εκκλησίας ως «σχέσεις μεταξύ αδελφών».

Επίσης τόνισε ότι ο Πατριάρχης Κύριλλος γνωρίζει πολύ καλά τα προβλήματα στην Σερβία, Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια. Η ανταλλαγή φοιτητών είναι ένα δείγμα του δεσμού φιλίας μεταξύ των δύο Πατριαρχείων, κατέληξε ο Ειρηναίος.                http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3239&catid=10

Ένταση στο Άγιον Όρος – Συγκεχυμένες πληροφορίες κάνουν λόγο ακόμη και για πυροβολισμούς.

Συγκεχυμένες πληροφορίες από το Άγιον Όρος κάνουν λόγο για χρήση πυρομαχικών ή για βόμβα μολότοφ από τους έγκλειστους στο Κονάκι της Μονής Εσφιγμένου σήμερα το πρωί.

Πηγές από το Άγιον Όρος μιλώντας στο «Δόγμα» έκαναν λόγο για προσπάθεια επίδοσης απόφασης του Πρωτοδικείου στους Εσφιγμενίτες που ζουν στο κτίριο παρουσία αστυνομικής δύναμης. Κατά τις ίδιες πηγές οι μοναχοί και κάποιοι λαϊκοί συμπαραστάτες τους κινήθηκαν εναντίον του δικαστικού επιμελητή.

Γίνεται λόγος για θόρυβο ο οποίος ακούστηκε ο οποίος αποδίδεται είτε σε χρήση όπλου είτε σε χρήση αυτοσχέδιου πυρομαχικού ή ακόμη και σε βόμβα μολότοφ.

Τόσο το αστυνομικό τμήμα Αγίου Όρους όσο και η αστυνομική διεύθυνση Χαλκιδικής δεν δίνουν πληροφορίες για το συμβάν ενώ το Γραφείο Τύπου της κεντρικής αστυνομικής διεύθυνσης στην Θεσσαλονίκη δηλώνει πως ακόμη δεν έχει ενημέρωση.

Άλλες πηγές σημειώνουν πως υπάρχει ενδεχόμενο έκδοσης εντάλματος σύλληψης για το αυτόφωρο αδίκημα της επίθεσης κατά του δικαστικού επιμελητή και των αστυνομικών που τον συνόδευαν και δεν αποκλείουν να υπάρχει αστυνομική επιχείρηση.

Το «Δόγμα» μεταδίδει όλες τις παραπάνω πληροφορίες με κάθε επιφύλαξη αφού μέχρι στιγμής καμία επίσημη πλευρά δεν έχει επιβεβαιώσει ή διαψεύσει το συμβάν.







   http://www.dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3238&catid=15

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Λιτανεία στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών (ΦΩΤΟ).

-8
Με την καθιερωμένη λιτανεία της Ιεράς Εικόνας και των τιμίων λειψάνων του Αγίου Παντελεήμονα, έκλεισαν οι εορταστικές εκδηλώσεις του ομώνυμου Ναού στην οδό Αχαρνών.
Της Λιτανείας προεξήρχε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Διαυλείας κ. Γαβριήλ και ιερείς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Πλήθος κόσμου συνόδεψε την ιερά εικόνα στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας από όπου πέρασε η λιτανεία.
Πιστοί από τα μπαλκόνια τους είχαν αναμμένα κεριά και θυμίαμα αποδίδοντας τιμές στον Άγιο και προστάτη της περιοχής τους.
Με την συνοδεία της μπάντας της Ελληνικής Αστυνομίας αλλά και της μπάντας του Δήμου Αθηναίων ακούστηκε το πέρασμά της λιτανείας, ενώ νεαρές κοπέλες έραναν με λουλούδια τους δρόμους.
Λίγο πριν το τέλος ο προϊστάμενος του ναού Αρχιμ. Μάξιμος Παπαγιάννης ευχαρίστησε τον κόσμο για την συμμετοχή του και την ευλάβεια που έδειξε και φέτος στον Άγιο Παντελεήμονα.
Επίσης ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής τόνισε ότι υπάρχει μεγάλη συμπαράσταση σε αυτούς που το έχουν ανάγκη από την ενορία.
Οι εκδηλώσεις στην οδό Αχαρνών, έληξαν με το άκουσμα του Εθνικού Ύμνου, ο οποίος τόνισε την εθνική υπερηφάνεια των παρευρισκομένων.
-5
-1
-2
-3
-4
-6
-7
-9
-10
-11
http://www.romfea.gr/diafora-ekklisiastika/18249-2013-07-28-01-50-44       ΣΧΟΛΙΟ:Η περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών υπήρξε η αρχική έδρα του διαχειριστή από τα ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΜΑΤΑ.Στέλνω τους χαιρετισμούς μου και τα χρόνια πολλά στους κατοίκους της περιοχής,γνωρίζοντας τις δυσκολίες που υπάρχουν σήμερα.Ο Ιερός ναός του Αγίου Παντελεήμονα ήταν η πρώτη εκκλησία που εκκλησιαζόμουνα.

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Μετάνοια ( π.Ευσέβιος Βίττης )



Κενοδοξία (Αββάς Αμμωνάς).



Κενοδοξία σημαίνει να επιζητά κανείς την δόξα στον κόσμο τούτο. Αυτή η δόξα είναι κενή, κούφια, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα. Πρόσκαιρη ικανοποίηση του εγωισμού του ανθρώπου και τίποτα παραπάνω. Κλείνοντας τα μάτια του ο άνθρωπος, την χάνει. Τότε παύει και εξαφανίζεται και αυτή και οι κόποι που καταβλήθηκαν για αυτήν. Ανοίγοντας τα μάτια του σε έναν άλλο αληθινό πνευματικό κόσμο, κατανοεί ότι κόπιασε για το τίποτα, και το χειρότερο, ότι αυτή του στέρησε την αληθινή δόξα που χαρίζει ο Θεός με την παρουσία Του. Όταν η κενοδοξία αφορά τους ανθρώπους του Θεού, τότε το κρίμα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Ακολουθεί απόσπασμα του αββά Αμμωνά, σχετικά με αυτό το φοβερό πάθος.
«…και ενώ στα μάτια των ανθρώπων φαίνονται ότι έχουν καρπό, στα μάτια του Θεού δεν έχουν τίποτε».
«Αγαπητοί μου, ο Θεός γνωρίζει τον καρπό των κόπων σας. Αγωνισθήτε λοιπόν να κατανικήσετε σε κάθε περίπτωση την κενοδοξία. Έτσι όλος ο καρπός σας θα γίνει ευπρόσδεκτος και θα διατηρηθεί ακέραιος ενώπιον του Δημιουργού. Έτσι θα λάβετε την θ. Χάρη, που αξίζει περισσότερο από όλα τα έργα.
Έχω πεποίθηση, αδελφοί, ότι με όλη σας την δύναμη πολεμάτε την κενοδοξία και αγωνίζεσθε εναντίον της ακατάπαυστα. Γι’ αυτό και ο καρπός των κόπων σας διατηρείται.
Το πονηρό πνεύμα της κενοδοξίας πολεμά κάθε καλή προσπάθεια που αναλαμβάνει ο άνθρωπος, γιατί θέλει να διασκορπίσει και να αχρηστεύσει τον πνευματικό του καρπό και να εμποδίσει τους ανθρώπους να εξαγιασθούν σύμφωνα με το θείο θέλημα.
Το πνεύμα της κενοδοξίας πολεμάς επίσης εκείνους που θέλουν να γίνουν πραγματικά πιστοί. Εάν λοιπόν μερικοί, που θέλουν να γίνουν τέτοιοι, επαινεθούν σαν πιστοί ή ασκητικοί ή ελεήμονες, αμέσως το πονηρό πνεύμα τους πολεμά. Ορισμένους μάλιστα τους νικά, οπότε διασκορπίζει και εξαφανίζει τον καρπό τους, γιατί τους παρακινεί να ζουν με ανθρωπαρέσκεια. Έτσι καταστρέφει τον καρπό των αγώνων τους, και ενώ στα μάτια των ανθρώπων φαίνονται ότι έχουν καρπό, στα μάτια του Θεού δεν έχουν τίποτε. Για αυτό, επειδή δηλαδή ο Θεός δεν βρήκε καλούς τους καρπούς τους, δεν τους έδωσε την θ. Χάρη. Τους άφησε άδειους και τους απεστέρησε από την τόσο δυνατή γλυκύτητά της».
(Αββάς Αμμωνάς επιστολές, Ι. Μ Παρακλήτου, σελ. 53- 55).        http://exprotestant.blogspot.gr/2013/07/blog-post_25.html

ΘΑΥΜΑ! ΜΥΡΟΒΛΗΣΕ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ!

1Προχθές βράδυ,γύρω στις 11..00 το βράδυ την ώρα δηλαδή που συμπληρώνονταν ακριβώς 40 ημέρες από την κοίμηση του γέροντα Ιουστίνου,εκείνος παρηγόρησε τα πνευματικά του παιδιά μ'ένα θαύμα μέσα στο κελί που πέρασε τα 3 τελευταία χρόνια της ζωής του και όπου εκοιμήθη.

Το κέλι του γέροντα ήταν ανοικτό προς επίσκεψη από τις 25 Ιουλίου.Στην πολυθρόνα του γέροντα,εκεί που συνήθιζε να εξομολογεί,να ευλογεί και να μυρώνει τους πιστούς,βρίσκεται τοποθετημένη μια μεγάλη φωτογραφία του.
Προχθές το βράδυ λοιπόν όπου κάποιοι μοναχόι και λαικοί προσεύχονταν στο κελί του γέροντα άρχισε να τρέχει μύρο από την φωτογραφία ακριβώς στο σημείο όπου βρίσκεται το χέρι του ευλογώντας..
Αυτό επαναλήφθηκε και εχτές το πρωί όταν κάποιοι προσκυνητές προσευχόνταν εκεί στο κελάκι του.
Είναι ένα σημάδι από την αγιασμένη αυτή μορφή πως και εκεί που βρίσκεται ακούει και βοηθάει όποιον το ζητήσει.

1  Μετάφραση proskynitis.blogspot.     ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΠΗΓΗ:       http://www.apologeticum.ro/2013/07/fotografia-parintelui-justin-a-izvorat-mir-exact-la-40-de-zile-de-la-trecerea-sa-la-domnul/#!          http://proskynitis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_27.html

''Δια πίστεως''

diapisteosΤου Αρχιμ. Δαμασκηνού Λιονάκη*
Στό ἐνδέκατο κεφάλαιο τῆς πρός Ἑβραίους Ἐπιστολῆς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μακαρίζει τούς δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, «οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων».
Ἡ πίστη στόν Χριστό εἶναι, ἀδελφοί μου, ἀπαραίτητη γιά τήν εὐόδωση τῶν ἔργων μας, γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν δυσκολιῶν τῆς ζωῆς μας καί γιά τήν ποθητή σωτηρία μας· ἀπαραίτητη στόν νέο καί τόν ἡλικιωμένο, στόν ἐργαζόμενο καί τόν ἄνεργο, στόν ἀσθενῆ καί χειμαζόμενο, στήν μητέρα καί τόν πατέρα, στόνμαθ ητή καί τόν δάσκαλο, στόν κυβερνήτη καί τόν λαό, στόν ποιμένα καί τό ποίμνιο. Χωρίς τήν πίστη στόν Χριστό ἡ ψυχή ἀτροφεῖ, ὁ «ἔσω ἄνθρωπος» λιμοκτονεῖ, ἀληθινή ζωή δέν οἰκοδομεῖται.
Χωρίς τήν πίστη στόν Χριστό γινόμαστε «ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ» (Ἐφεσ. 2, 12)!
«Ἡ πίστη εἶναι ἕνα μέγεθος πού ὑπόκειται σέ αὐξομειώσεις», σημειώνει σύγχρονος Γέροντας. Αὐξάνεται ἡ πίστη τοῦ χριστιανοῦ μέ τήν προσευχή καί τήν πρακτική καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, μειώνεται δέ μέ τήν ἀμέλεια καί τήν συγκατάθεση στήν ζωή τῆς ἀνομίας, ἡ ὁποία καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο παχυλό καί ἀνίκανο γιά πνευματικές ἀναβάσεις.
Λογισμοί ἀπιστίας πολεμοῦν ἀκόμη καί ἀνθρώπους ἀφιερωμένους στόν Θεό. Διαβάζουμε στόν βίο τοῦ Ἁγίου Νήφωνος, τοῦ θεοφιλοῦς Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς, ὅτι ἐπί τέσσερα ἔτη πολεμήθηκε ἡ ψυχή του ἀπό τό φοβερό πνεῦμα τῆς ἀπιστίας.Χωρίς τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά στερεωθεῖ στήν πίστη καί νά ἀποδώσει καρπό πνευματικό.
Ἐντύπωση προκαλοῦν οἱ ἐγκωμιαστικοί λόγοι τοῦ Θεανθρώπου γιά τήν πίστη τοῦ ἑκατοντάρχου τῆς Καπερναούμ,ὁ ὁποῖος μέ σταθερότητα προσέβλεψε στήν θεραπευτική δύναμη τοῦ Κυρίου μας καί ὡς δῶρο ἔλαβε τήν θεραπεία τοῦ δούλου του: «Λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον» (Λουκ. 7, 9).
Στό σημεῖο αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄς ἀναρωτηθοῦμε: Ἔχουμε πλήρως ἐμπιστευθεῖ τήν ζωή μας στόν Κύριο, ὅπως ὁ ἑκατόνταρχος ἐμπιστεύθηκε τήν ὑγεία τοῦ δούλου του; Ἔχουμε ἀφεθεῖ ἀπροϋποθέτως στήν πατρική Του πρόνοια ἤ κάτι τέτοιο φοβίζει τίς καρδιές μας ὡς ζημιογόνο;
«Ἡ ζωή ἔχει πολλά γυρίσματα», διδάσκει ὁ λαός μας. Πρώην θεομάχοι καί ἀρνησίχρηστοι συμβαίνει κάποτε νά ἀναδεικνύονται βεβαιόπιστοι ὁμολογητές τοῦ Χριστοῦ, βοηθοί καί ἐμψυχωτές τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἡ «βαθεῖα καρδία» τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖ μυστήριο, γνωρίζεται δέ τελείως μόνο ἀπό τόν καρδιογνώστη Θεό.
Ἄς μή σπεύδουμε, λοιπόν, νά κατακρίνουμε συνανθρώπους μας ὡς ἀπίστους καί νά προδικάζουμε τήν ἀπώλειά τους μέ κριτήρια ἀνθρώπινα καί ἀτελῆ. Τρανά παραδείγματα ἁγίας μεταστροφῆς πολλοί πρώην ἐξισλαμισθέντες Νεομάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι «εἰς ἑαυτοὺς ἐλθόντες» ἔσπευσαν νά ὁμολογήσουν τόν Χριστό καί νά Τοῦ προσφέρουν θυσία μαρτυρική.
«῾Εαυτοὺς πειράζετε εἰ ἐστὲ ἐν τῇ πίστει, ἑαυτοὺς δοκιμάζετε» (Β’ Κορ. 13, 5), παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἔχουμε κληθεῖ οἱ χριστιανοί, ἀδελφοί μου, νά ἐξετάζουμε μέ κριτήρια ἐκκλησιαστικά τό φρόνημά μας, τίς πράξεις μας καί τήν ἐν γένει ζωή μας, ὥστε νά διατηροῦμε τόν σύνδεσμό μας μέ τόν Κύριο καί νά βαδίζουμε μέ ἀσφάλεια πρός τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, «ἧς τύχοιμεν ἅπαντες». Ἀμήν.
* Ο Αρχιμ. Δαμασκηνός είναι Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Κυδωνίας και Αποκορώνου.            http://www.romfea.gr/foni-ierarxon/18240-2013-07-27-19-18-23

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Ό,τι και να κάνετε η Ελλάδα άθρησκο κράτος δεν πρόκειται να γίνει...

Ποιός θα το πίστευε...
Ψηφίστηκε από την Βουλή των "Ελλήνων" η κατάργηση της αργίας της Κυριακής! Και δεν είναι μόνο ότι ψηφίστηκε αλλά ο υφυπουργός Ανάπτυξης, ένας κάποιος Σκορδάς ονόματι, επιχειρηματολογώντας (υπέρ του ασεβούς νόμου) είπε και την ρήση του Κυρίου «το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο». Θράσος χιλίων πιθήκων έχει αυτός ο τύπος! 
Λοιπόν, κυρ Σκορδά, ο Ιησούς το είπε αυτό καυτηριάζοντας την υποκριτική στάση των Εβραίων που τον κατηγόρησαν επειδή έκανε θαύματα την ημέρα της αργίας. Εσείς ποιό "θαύμα" θα κάνετε Κυριακή;
Κυρ Σκορδά, δεν έχουμε λεφτά να ψωνίσουμε τις καθημερινές και θα ξεσκιστούμε στα ψώνια τις Κυριακές;
Κυρ Σκορδά, τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο από την αναδουλειά και συ τους χαρίζεις άλλη μια μέρα να...πουλήσουν;
 Κυρ Σκορδά, το έχουμε καταλάβει πως ο σκοπός σας είναι να κόψετε όλες τις γέφυρες του λαού με την Ορθόδοξη πίστη του αλλά δεν θα σας γίνει! Ο Κύριος που δεν σηκώνει ούτε τις "μαγκιές", ούτε τα κολπάκια σας θα τα κάνει όλα όπα και θα ψάχνεστε!
 Άκου κυρ Σκορδά  τι λέει ο ΠατροΚοσμάς για την αργία της Κυριακής:

 «Ἐπῆγεν ὁ Κύριος εἰς τὴν κόλασιν καὶ ἔβγαλε τὸν Ἀδάμ, τὴν Εὔαν καὶ τὸ γένος του.
 Ἀνέστη τὴν τρίτην ἡμέραν. 
Ἐφάνη δώδεκα φορὰς εἰς τοὺς Ἀποστόλους του.
 Ἔγινε χαρὰ εἰς τὸν οὐρανόν, χαρὰ εἰς τὴν γῆν καὶ εἰς ὅλον τὸν κόσμον· φαρμάκι καὶ σπαθὶ δίστομον εἰς τὴν καρδίαν τῶνἙβραίων καὶ μάλιστα τοῦ διαβόλου. 
Διὰ τοῦτο καὶ οἱ Ἑβραῖοι δὲν κατακαίονται ἄλλην ἡμέραν τόσον,ὡσὰν τὴν Κυριακήν, ὁποὺ ἀκούουν τὸν παπά μας νὰ λέγῃ: «Ὁἀναστὰς ἐκ νεκρῶν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἡμῶν». 
Διότι ἐκεῖνο ὁποὺ ἐσπούδαζον οἱ Ἑβραῖοι νὰ κάμουν διὰ νὰἐξαλείψουν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας, ἐγύρισεν ἐναντίον τῆς κεφαλῆς των. 
Πρέπει καὶ ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, νὰ χαιρώμεθα πάντοτε, μὰπερισσότερον τὴν Κυριακήν, ὁποὺ εἶνε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦμας. 
Διότι Κυριακὴν ἡμέραν ἔγινεν ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Δεσποίνηςἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας. 
Κυριακὴν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νὰ ἀναστήσῃ ὅλον τὸν κόσμον. 
Πρέπει καὶ ἡμεῖς νὰ ἐργαζώμεθα τὰς ἓξ ἡμέρας διὰ ταῦτα τὰμάταια, γήϊνα καὶ ψεύτικα πράγματα, καὶ τὴν Κυριακὴν νὰπηγαίνωμεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ νὰ στοχαζώμεθα τὰς ἁμαρτίας μας, τὸν θάνατον, τὴν κόλασιν, τὸν παράδεισον, τὴν ψυχήν μαςὁποὺ εἶνε τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὄχι νὰπολυτρώγωμεν, νὰ πολυπίνωμεν καὶ νὰ κάμνωμεν ἁμαρτίας· οὔτε νὰ ἐργαζώμεθα καὶ νὰ πραγματευώμεθα τὴν Κυριακήν.
Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὁποὺ γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶνε ἀφωρισμένο καὶκατηραμένο, καὶ βάνετε φωτιὰ καὶ κατάρα εἰς τὸ σπίτι σας καὶ ὄχι εὐλογίαν· καὶ ἢ σὲ θανατώνει ὁ Θεὸς παράκαιρα, ἢ τὴν γυναῖκα σου, ἢ τὸ παιδί σου, ἢ τὸ ζῶον σου ψοφᾶ, ἢ ἄλλον κακόν σοῦκάμνει.
 Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διὰ νὰ μὴ πάθετε κανένα κακόν, μήτε ψυχικὸν μήτε σωματικόν, ἐγὼ σᾶς συμβουλεύω νὰ φυλάγετε τὴν Κυριακήν, ὡσὰν ὁποὺ εἶνε ἀφιερωμένη εἰς τὸν Θεόν. 
Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε, χριστιανοί μου; 
Τὴν φυλάγετε τὴν Κυριακήν; Ἂν εἶσθε χριστιανοί, νὰ τὴν φυλάγετε. 
Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα; Τὸ γάλα τῆς Κυριακῆς τί τὸ κάμνετε;Ἄκουσε, παιδί μου· νὰ τὸ σμίγῃς ὅλο καὶ νὰ τὸ κάμνῃς ἑπτὰμερίδια· καὶ τὰ ἓξ μερίδια κράτησέ τα διὰ τὸν ἑαυτόν σου, καὶ τὸἄλλο μερίδιον τῆς Κυριακῆς, ἂν θέλης, δῶσε το ἐλεημοσύνην εἰς τοὺς πτωχοὺς ἢ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, διὰ νὰ εὐλογήσῃ ὁ Θεὸς τὰπράγματά σου. 
Καὶ ἂν τύχη ἀνάγκη καὶ θέλῃς νὰ πωλήσῃς πράγματα φαγώσιμα τὴν Κυριακήν, ἐκεῖνο τὸ κέρδος μὴ τὸ σμίγεις εἰς τὴν σακκούλα σου, διότι τὴν μαγαρίζει· ἀλλὰ δῶσε τα ἐλεημοσύνην, διὰ νὰ σᾶς φυλάγῃ ὁ Θεὸς» (Διδαχ. Δ’).

Κοίτα να δείς τί θα συμβεί τώρα που ψηφίσατε έτσι, κυρ Σκορδά μου:
Τώρα είναι που θα γεμίσουν οι εκκλησιές (που θέλετε να τις αδειάσετε) τις Κυριακές!
Και οι χλιαροί θα το πάρουν στα "ζεστά", θα ξαναγυρίσουν στους ναούς, οι καταστηματάρχες που έχουν Θεό μέσα τους δεν θα ανοίξουν Κυριακή και η μέρα αυτή, η αφιερωμένη στον Κύριο, θα ξαναγίνει -εξαιτίας σας!!!!- Ευχαριστιακή μέρα.
Άκου κυρ Σκορδά και πάρτε το ΟΛΟΙ χαμπάρι: 
Ό,τι και να κάνετε η Ελλάδα άθρησκο κράτος δεν πρόκειται να γίνει. Το πολύ- πολύ να δημιουργήσετε νέους ομολογητές και μάρτυρες....             http://proskynitis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_7078.html

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

Άγιος Παντελεήμων


Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Μέσα εις το νέφος των μαρτύρων και αγίων της πίστεώς μας, οι οποίοι έδωσαν την ζωήν των δια την αγάπην των προς τον Χριστόν, περιλαμβάνεται και η μορφή του αγίου Παντελεήμονος.
Νέος, γεμάτος σφρίγος και παλμόν, δύναμιν και θάρρος, εμαρτύρησε δια την Ορθόδοξον Πίστιν του. Με αποφασιστικότητα διεκήρυξε και διελάλησε την αλήθειαν της πίστεώς του εις όλους, όσοι κατά την εποχήν εκείνην ευρίσκοντο εις το βασίλειον του σκότους και του ψεύδους, της ειδωλολατρίας. 
Ηρνήθη να θυσιάση εις τα άψυχα και αναίσθητα είδωλα και παρ' όλας τας κολακείας του βασιλέως Μαξιμιανού έμεινεν ακλόνητος και επροτίμησε να θυσιασθή και να καταστή έτσι κληρονόμος της ουρανίου Βασιλείας. Είλκυσεν εις τον Χριστόν και την πίστιν του όσους είχαν πραγματικόν πόθον και δίψαν να γνωρίσουν τον αληθινόν Θεόν.
Σου ευχόμεθα, αγαπητέ αναγνώστα να σε εμπνεύση προς μίμησιν η αγία ζωή του Αγίου Παντελεήμονος και η ανάγνωσις του βίου του να γίνη αφορμή δια προσέγγισιν εις την πηγή του φωτός και των ιαμάτων, τον Χριστόν.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΙΔΡΥΜΑ «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»
Ο άγιος αυτός έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού, ήτοι περί το 304. Κατήγετο από την πόλιν Νικομήδειαν. Ο πατέρας του Ευστόργιος ήτο ειδωλολάτρης. Η μητέρα του ωνομάζετο Ευβούλη, και ήτο χριστιανή. Όσην περιποίησιν έκανε ο πατέρας προς τα είδωλα, τόσην προθυμίαν και αγάπην προς την ορθόδοξον πίστιν εδείκνυε η μητέρα του, που με στοργή και αγάπην ανέτρεψε τον υιόν των Παντολέοντα (έτσι τον εί­χαν ονομάσει). Του έδινε όχι μόνον υλικήν τροφήν, αλλά και πνευματικήν. Όμως απέθανε ενωρίς η ευτυχισμένη Ευβούλη.
Ο Παντολέων αφού έμαθε τα πρώτα γράμμα­τα, εμορφώθη και εις τα Ελληνικά. Αργότερον, αφού έμαθε αρκετά και επροχώρησεν, ο πατέρας του τον έστειλε να μαθητεύση εις τον ξακουστόν ιατρόν Ευφρόσυνον. Πράγματι ο νέος, ευφυής κα­θώς ήτο, εξεπέρασε τους υπολοίπους συμμαθητάς του εις την επίδοσιν, μέσα εις σύντομον χρονικόν διάστημα.
Ητο πολύ ωραίος εις την όψιν. Εις την ομιλίαν γλυκύς και εις το παράστημα μέτριος και ταπεινός. Ήτο στολισμένος με τας αρετάς, και είχε τόσον καλήν διαγωγήν που διεκρίνετο εις τας συναναστροφάς του από τους συνομηλίκους του. 'Ολοι όσοι τον επλησίαζαν ευχαριστούντο και έ­χαιραν διότι απεκόμιζαν πολλάς ωφελείας.
Ένεκα των αρετών του ο Παντολέων έγινε ξα­κουστός και φημισμένος εις ολόκληρον την Νικο­μήδειαν. 
Αλλά και αυτός ο βασιλεύς, όταν κάποια ημέρα επήγε με τον πατέρα του Ευστόργιον εις το παλάτι και τον είδε, ήρωτησε και έμαθε δια τας αρετάς του Παντολέοντος. Όταν είδε την ορθήν του σκέψιν και τον καλόν του χαρακτήρα, εκάλεσε τον Ευστόργιον και τον παροτρύνε να σπουδάση τον υιόν του όσον το δυνατόν περισσότερον, ούτως ώστε να τον κάνη τέλειον ιατρόν, και εν συ­νεχεία να τον τοποθέτηση μέσα εις το παλάτι του.
Βαπτίζεται Χριστιανός.
Ο άγιος Ερμόλαος ήτο ιερεύς της εκκλησίας της Νικομήδειας την εποχήν εκείνην. Όμως ήτο κρυμμένος εις μίαν οικίαν μαζί με άλλους Χριστι­ανούς, επειδή εφοβούντο τον βασιλέα.
Καθώς λοιπόν έβλεπε τον νέον, που επερνούσε από την οικίαν καθημερινώς δια να πάη εις τον διδάσκαλόν του, διεπίστωσε και αντελήφθη ότι ο νέος αυτός έχει σεμνότητα και ήθος και εξ αυτών έκρινε ότι και η ψυχική του κατάστασις θα ήτο α­γαθή, όπως η αγαθή και καρποφόρος εκείνη γη που αναφέρει το Ευαγγέλιον. 
Ενώ εσκέπτετο ο Ερμόλαος αυτά, ηθέλησε να δοκιμάση και να σαγήνευση τον Παντολέοντα και αφού ήνοιξε την θύραν της οικίας, τον εφώναξε δια να του ειπή κάτι. Ο Παντολέων εισήλθεν εις την οικίαν και ο άγιος τότε τον ηρώτησε περί της κα­ταγωγής του και περί του αντικειμένου της λα­τρείας των (δηλ. σε τι πιστεύουν). Ο νέος απήντη­σεν εις την ερώτησιν με όλην την αλήθειαν, ότι δηλαδή η μητέρα του ήτο Χριστιανή και ο πατέρας του Ειδωλολάτρης. Ο Ερμόλαος και πάλιν τον ηρώτησε λέγων: «Εσύ, παιδί μου, ποίαν θρησκείαν αγαπάς περισσότερον;» Και ο νέος απήντησεν ως εξής: «Όταν εζούσεν η μητέρα μου, με συνεβούλευε καθημερινώς να γίνω χριστιανός. Και εγώ αυτό εποθούσα να γίνω. Η μητέρα μου απέθανε, και έμεινα μόνος με τον πατέρα μου, ο οποίος με αναγκάζει να τον ακολουθώ εις την θρησκείαν και σκοπεύει να μου προσφέρη εις ένδειξιν τιμής θέσιν εις το παλάτι» Τον ξαναρωτά ο Ερμόλαος: «Ποίαν επιστήμην ακολουθείς, παιδί μου;» Και ο Παντολέων απεκρίθη λέγων: «Την Ιατρικήν, σεβα­στέ γέροντα, ακολουθώ. Αυτήν που εδίδαξεν ο Α­σκληπιός, ο Ιπποκράτης, ο Γαληνός και άλλοι σο­φοί. Απ' όλα τα επαγγέλματα εις τον πατέρα μου, ήρεσε αυτό το επάγγελμα. 'Αλλά και ο διδάσκα­λός μου με επληροφόρησε ότι εάν γίνω τέλειος ιατρός, δεν θα υπάρχη ασθένεια που να μην μπορώ να την θεραπεύσω». Τότε ο Ερμόλαος ευρών την κατάλληλον ευκαιρίαν, είπε προς τον νέον: «Πίστευσέ με, παιδί μου, ότι η επιστήμη του Ασκλη­πιού, του Γαληνού και των υπολοίπων σοφών που μου ανέφερες, μικρήν βοήθειαν μπορεί να προσφέρη εις αυτούς που την σπουδάζουν. Αλλά και αυ­τοί οι θεοί που προσκυνεί ο Μαξιμιανός, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ψευδείς μύθοι, που τους πιστεύουν οι ανόητοι. Ένας είναι ο αληθινός Θεός, ο Ιησούς Χριστός, εις τον οποίον εάν πιστεύσης εξ όλης της καρδίας σου, θα ιατρεύσης κάθε νόσον, χωρίς τα ιατρικά βότανα, με μόνην την Χάριν και δύναμιν Εκείνου. Ο Χριστός εφώτισε πολλούς τυφλούς, ανέστησε νεκρούς, εκαθάρισε λεπρούς, εθεράπευσε δαιμονιζομένους και αιμορροούντας, ιάτρευσε δυσθεραπεύτους ασθενείας και έκανε α­μέτρητα θαύματα. Αλλά και σήμερον ο Χριστός ευρίσκεται μεταξύ των πιστών δούλων Του, και τους βοηθεί να τελούν έργα που προκαλούν κατάπληξιν και δέος. Και τους πιστούς Του αυτούς τους καθιστά κληρονόμους της ουρανίου βασιλεί­ας Του». 
Μόλις ήκουσε αυτά ο Παντολέων, ένοιωσε μεγάλην χαράν. Η καρδιά του εγέμισε ευφροσύνην και διεπίστωσεν, ότι όλα όσα τον έλεγεν ο ιερεύς ήσαν αληθή και δίκαια. Και απήντησεν ως εξής: «Άγιε γέροντα, όσα μου είπες τα ήκουσα και από την μητέρα μου πολλές φορές. Την έβλεπα να προσ­εύχεται και να επικαλήται τον Θεόν, που και εσύ κηρύττεις. Τον παρακαλούσε θερμώς να μας φωτίζη και να μας βοηθή».
Αφού ηυχαρίστησε ο Παντολέων, δια την διαφώτισιν και συμβουλήν τον Ερμόλαον έφυγε συνεχίσας τον δρόμον του. Όμως εντυπωσιάσθη από τους λόγους του Ερμολάου και δι' αυτό πολλές φορές ήρχετο και ήκουε την διδασκαλίαν του. Τοι­ουτοτρόπως η πίστις του εις τόν Χριστόν ολίγον κατ' ολίγον ηύξανε.
Μίαν ήμέραν ένω επέστρεφε από τόν διδάσκαλόν του, εύρεν εις τον δρόμον ένα παιδί που το εδάγκωσε φαρμακερό φίδι. Το παιδί απέθανε και η έχιδνα που το εδάγκωσε έστεκε πλησίον του. Ο Παντολέων μόλις είδε το συμβάν, ενεθυμήθη τους λόγους του Ερμολάου. Εσκέφθη λοιπόν ως εξής: «εάν ο Χριστός εκπλήρωση την απαίτησί μου ν' αναστηθή το παιδί, και να θανατωθή το φίδι δεν χρειάζομαι άλλην διαπίστωσιν ούτε άλλην απόδειξιν των όσων με εδίδαξεν ο σεβάσμιος γέρων. Μάλιστα θα γίνω αμέσως Χριστιανός». Αφού έ­καμε προσευχήν, το παιδί την ίδια ώρα ανεστήθη σαν να είχε ξυπνήσει από βαθύν ύπνον. Η έχιδνα έγινε κομμάτια και εχάθη. Τότε ο Παντολέων εξ όλης της ψυχής και καρδίας του επίστευσεν εις τον Χριστόν. Και αφού έστρεψε τα μάτια του προς τον ουρανόν με πολλήν χαράν ευχαρίστησε και εδόξασε τον Κύριον, που τον ελύτρωσε από την πλάνην και από το σκοτάδι των ειδώλων, και τον ωδήγησεν εις την επίγνωσιν της αληθείας. Έπειτα τρέχων, επήγεν εις τον Ερμόλαον και του ανέφερε το γεγονός και με μεγάλην χαράν του εζήτησε να τον καταστήση τέλειον Χριστιανόν δια του Αγίου Βαπτίσματος. Ο Ερμόλαος με χαράν εδέχθη να τον βάπτιση, επειδή εγνώριζεν ότι το μύρον του Αγ. Πνεύματος θα το έβαζε εις εκλεκτόν σώμα. Αφού τον εβάπτισε τον εκοινώνησε του Δεσποτι­κού σώματος και αίματος και τον εδίδαξε περί των μυστηρίων της αληθούς μας πίστεως.
Πλησίον του αγίου γέροντος έμεινεν επτά η­μέρας πληρούμενος χαράς και τρεφόμενος με εκεί­να τα μελίρρυτα λόγια. Την ογδόην ημέραν έφυγε και επήγε εις την οικίαν του.
Από τότε «φρόντιζε με κάθε τρόπον να επιστρέψη τον πατέρα του εις την αληθινήν πίστιν. Δια τούτο μίαν ημέραν του είπε: «Διατί πατέρα, όσα είδωλα κατεσκευάσθησαν όρθια δεν εκάθησαν ποτέ, και όσα πάλιν κατεσκευάσθησαν καθήμενα ποτέ δεν εσηκώθησαν;». Ο Ευστόργιος δεν ημπό­ρεσε ν' απάντηση εις τον υιόν του και μάλιστα ήρχισε ολίγον κατ' ολίγον να ψυχραίνεται η ευλάβειά του προς αυτά, και δεν εθυσίαζε εις αυτά συχνά, όπως πριν.
Ο Παντολέων ευχαριστούσε τον Θεόν, διότι έ­βλεπε και διεπίστωνε την αλλαγήν του πατρός του και παρακαλούσε ασταμάτητα τον θεόν να τον φωτίση και να τον λύτρωση από την πλάνην και την αγνωσίαν το συντομώτερον. Εσκέπτετο να συντρίψη τα είδωλα που ευρίσκοντο εις την οικίαν του, αλλ' όμως δεν ήθελε να λυπήση τον πατέρα του και δεν το έκαμε. Εσκέφθη ότι θα ήτο καλύτερον ο πατέρας του με τα λόγια να πιστέψη εις τον Χριστόν και αφού τον έπειθε, ο ίδιος ο πατέ­ρας του θα συνέτριβε τα είδωλα. «Όπερ και έγι­νε. Ο Θεός ήκουσε την προσευχήν του δούλου Του και οικονόμησε τα πράγματα με κατάλληλον τρό­πον, ώστε να φέρη εις την ευσέβειαν με ένα θαύ­μα τον Ευστόργιον.
Θεραπεύει τον τυφλόν.
Εις την οικίαν του Ευστοργίου έφεραν ένα τυφλόν. Αφού εκτύπησαν την θύραν οι συγγενείς του τυφλού ηρώτησαν εάν ήτο μέσα ο ιατρός Παντολέων. Μόλις ήκουσε αυτός ότι τον εκάλεσαν, εβγήκε με τον πατέρα του έξω και ηρώτησαν τον τυφλόν τι εζητούσε. Εκείνος τους είπε:«Άριστε ιατρέ, επιθυμώ σφοδρώς το φως μου, διότι δεν υ­πάρχει εις τους ανθρώπους γλυκύτερον πράγμα. Σε παρακαλώ να λυπηθής την ταλαιπωρίαν και την συμφοράν μου και να με ελεήσης τον άθλιον. Διότι πολλοί ιατροί υπεσχέθησαν να με θεραπεύ­σουν, αλλά δεν ημπόρεσαν. Έχω μάλιστα εξοδεύσει όλην την περιουσίαν μου εις φάρμακα χωρίς να ιδώ καμμίαν απολύτως ωφέλειαν. Μάλιστα διεπίστωσα ότι και το ολίγον φως που είχα, το έχα­σα, και έμεινα όχι μόνον τυφλός αλλά και φτω­χός ο άθλιος».
Ο Παντολέων του είπε τότε: «Επειδή εξώδευσες όλην την περιουσίαν σου εις τους άλλους ια­τρούς και δεν είδες ωφέλειαν, εάν εγώ σε θεραπεύσω τί θα μου δώσης;» Και ο τυφλός απεκρίθη: «Σου χαρίζω μετά χαράς και προθύμως ό,τι μου απέμεινε από την περιουσίαν». Τότε του είπε: «Τους μεν οφθαλμούς σου θα θεραπεύση ο αληθής Θεός, δια μέσου μου, την δε αμοιβήν που μου υπεσχέθης θέλω να την διαμοίρασης εις τους πτω­χούς». Ο Παντολέων βεβαίως εμίλησε έτσι επειδή ήλπιζε εις την Χάριν και την δύναμιν του Χριστού. Ο πατήρ του όμως, επειδή ενόμισε ότι θα τον θεραπεύση με τα βότανα της ιατρικής επιστήμης, τον ημπόδισε λέγων. «Αγαπημένε μου υιέ, μην επιχειρής κάτι ανώτερον από την δύναμίν σου, μή­πως και ντροπιασθής αν αποτύχης. Τί άλλο μπο­ρείς εσύ να προσφέρης ή επιτύχης περισσότερον από τους υπολοίπους ιατρούς πού δεν κατώρθωσαν να τον θεραπεύσουν;» Και εκείνος απεκρίθη: «Ουδείς άλλος δύναται να τον θεραπεύση, πατέρα, όπως εγώ, επειδή από τον διδάσκαλόν μου μέχρις αυτούς τους ιατρούς υπάρχει μεγάλη διαφορά». Ο πατέρας του επειδή ενόμισε ότι ωμιλούσε περί του διδασκάλου του Ευφροσύνου του είπε πάλιν: «Μα εγώ, παιδί μου, ήκουσα πως αυτόν τον τυφλόν τον επήγαν και εις τον διδάσκαλόν σου και τί­ποτα δεν κατώρθωσε να επιτύχη». Ο Παντολέων είπε προς τον πατέρα του: «Πρόσεχε πατέρα να διαπίστωσης ολοφάνερα την άλήθειάν μου». Και μόλις ετελείωσε τα λόγια του αυτά, άπλωσε το δεξιό του χέρι και έκανε το σημείον του Σταυρού εις τα μάτια του τυφλού, επικαλούμενος συγχρό­νως και το γλυκύτατον όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Και, ω του θαύματος!, αμέσως ήνοιξαν τα μάτια του τυφλού, και ανέβλεψαν και τα μάτια του σώματός του και της ψυχής του, διό­τι ήτο ειδωλολάτρης. Μόλις λοιπόν είδε το θαύμα που του έγινε με την επίκλησιν του ονόματος του Χριστού, αμέσως επίστευσεν. Και όχι μόνον ο πρώ­ην τυφλός επίστευσεν, αλλά και ο πατέρας του Παντολέοντος, και μεγαλοφώνως διεκήρυξαν τον Χριστόν Θεόν αληθέστατον. Ο Άγιος Παντολέων εχάρη δοξάζων τον Κύριον και τους επήγε εις τον άγιον Ερμόλαον, ο οποίος και τους εβάπτισε.
Ο Ευστόργιος μόλις επέστρεψεν εις την οικίαν του συνέτριψε όλα τα είδωλα. Ύστερα απ' ολίγον καιρόν, αφού έζησε εν μετανοία, απεδήμησε προς Κύριον.
Ο Παντολέων εμοίρασε όλην την περιουσίαν του, εις τους πτωχούς και τους φυλακισμένους. Ηλευθέρωσε τους δούλους του, εφρόντισε δια τους αδυνάτους και ασθενείς και όχι μόνον τους ιάτρευε από κάθε ασθένειαν, αλλά τους έδινε και αρκετά χρήματα δια να ζήσουν.
Εξ αιτίας των ευεργεσιών του αυτών, η φήμη του και το όνομά του διεδόθη παντού. Όσοι είχαν ασθενείς εζητούσαν, εκαλούσαν και επροτιμούσαν απ' όλους τους ιατρούς τον Παντολέοντα. Αυτός αφού τους εθεράπευε, δεν εζητούσε πληρωμήν παρά μόνον τους εκαλούσε να ομολογήσουν τον Χριστόν τον μόνον αληθή θεραπευτήν των σωματικών και των ψυχικών πόνων. Έτσι όσοι επίστευαν εις τον Χριστόν εθεραπεύοντο διπλά, λαμβάνοντες την σωτηρίαν της ψυχής και την υγείαν του σώματος.
Φθονούν και συκοφαντούν τόν άγιον εις τον βασιλέα.
Οι ιατροί της πόλεως, όταν είδαν ότι ο Παντολέων τελεί τόσα αξιοθαύμαστα πράγματα, τον εφθόνησαν.
Μίαν ημέραν ενώ εκάθοντο εις την αγοράν, είδαν τον πρώην τυφλόν που επερνούσε από εκεί. Μόλις λοιπόν τον είδαν υγιή εσυγχύσθησαν και έλεγαν μεταξύ των: «Μα δεν είναι αυτός που δο­κιμάσαμε με πολλούς τρόπους να τον θεραπεύσωμεν και τίποτα δεν επετύχαμεν;» Και τον ηρώτη­σαν, και έμαθαν ότι τον εθεράπευσε ο Παντολέων. Και εθαύμασαν λέγοντες: «Όπως είναι ο διδά­σκαλος σπουδαίος, έτσι ανέδειξε και τον μαθητήν του αξιοθαύμαστον». Πλην όμως από τότε εφθόνη­σαν περισσότερον τον άγιον και εζητούσαν αιτίαν να τον συκοφαντήσουν εις τον βασιλέα.
Ευρήκαν λοιπόν ένα χριστιανόν ομολογητήν που ετιμώρησε ο ασεβής Μαξιμιανός, εξ αιτίας της πίστεώς του, και τον οποίον περιέθαλπε και εφρόντιζεν ο Παντολέων. Έτρεξαν λοιπόν χωρίς χρονοτριβήν και είπαν εις τον βασιλέα: «Μεγαλειότατε, γνώριζε ότι ο Παντολέων, τον οποίον αγαπάς τό­σον και έχει σπουδάσει, ώστε να γίνη τέλειος ια­τρός, δια να τον έχης δια βοήθειαν εις καιρόν ανάγκης, τώρα ούτε την μεγάλην δύναμιν και εξουσίαν της βασιλείας σου φοβείται, ούτε τον ενδια­φέρει η φιλία και η αγάπη της βασιλείας σου. Περιέρχεται και ευρίσκει και θεραπεύει αυτούς που τιμωρεί τόσον δικαιολογημένα η βασιλεία σου και που είναι εχθροί των θεών σου. Αλλά δεν αρ­κεί μόνον ότι ηρνήθη την πατρικήν του θρησκείαν, και πιστεύει εις τον Εσταυρωμένον, αλλά διδά­σκει και άλλους Έλληνας, όσους μπορεί, δια να τους κάνη χριστιανούς. Εμείς λοιπόν οι δούλοι σου, ως πιστοί που είμεθα της βασιλείας σου, σου προτείνομε να τον βγάλης από το μέσον το συντομώτερον. Διότι ύστερα θα λυπηθής όταν ιδής τους έλληνας (ειδωλολάτρας) ν' αρνούνται τους θεούς, και να γίνωνται χριστιανοί με τας ευεργε­σίας του, και μάλιστα τας θεραπείας του Ασκλη­πιού να διαδίδουν ότι τας τελεί ο Χριστός. Αν θέλης να μάθης την αλήθειαν των όσων είπαμε, πρόσταξε να έλθη εδώ ο τυφλός που ιάτρευσε ο Παντολέων να τ' ακούσης και από τον ίδιον».
Ο βασιλεύς μόλις ήκουσε αυτάς τας πληρο­φορίας ελυπήθη και διέταξε να του παρουσιάσουν τον πρώην τυφλόν. Πράγματι ωδηγήθη ενώπιόν του, και ο βασιλεύς τον ηρώτησε με ποίον τρόπον τον εθεράπευσε ο Παντολέων και εκείνος ωμολόγησε την αλήθειαν χωρίς φόβον ή δειλίαν λέγων: «Με το όνομα του Χριστού με ιάτρευσεν και το εκπληκτικώτερον είναι ότι προτού τελείωση τους λό­γους του, τα μάτια μου ήνοιξαν και έτσι κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθή ότι μ' εθεράπευσε με την ιατρικήν επιστήμην». Ο βασιλεύς τότε του είπε: «Εσύ λοιπόν τί παραδέχεσαι δι' αυτό το θέμα. Ο Χριστός σ' εθεράπευσε ή οι θεοί;» Και εκείνος απεκρίθη: «Ας εξετάσωμεν την υπόθεσιν καλώς και θ' αποδειχθή η αλήθεια. Βλέπεις τους ιατρούς αυτούς που προσεπάθησαν να με ιατρεύσουν; Όμως παρ' όλον ότι ευηργετήθησαν από εμέ, και εξώδευσα όλην μου την περιουσίαν εις τα φάρμακα, τίποτα δεν με ωφέλησαν, μάλλον μ' έβλαψαν, διό­τι μου αφήρεσαν και το ολίγον φως που είχα. Ποί­ον λοιπόν πρέπει να ονομάσω ιατρόν και βοηθόν μου; Τον Ασκληπιόν που επικαλούνται εις βοή­θειαν αυτοί εδώ οι ιατροί και τίποτα δεν μου προσ­έφεραν ή τον Χριστόν που με τ' όνομά του μόνον ο Παντολέων μου εχάρισε το φως που λαχταρούσα; Την απάντησιν, βασιλεύ, την ξέρει και ένας τυφλός και αγράμματος». Ο βασιλεύς μη γνωρί­ζων τι ν' αποκριθή εις τον πρώην τυφλόν είπεν: «Μήπως είσαι ανόητος άνθρωπε; Ούτε καν ν' αναφέρης ότι ο Χριστός σε ιάτρευσε. Οι θεοί σου έδω­σαν το φως και αυτό είναι ολοφάνερον». Τότε ο άλλοτε τυφλός, φωτισμένος εις την ψυχήν περισσό­τερον παρά εις το σώμα δεν εφοβήθη την βασιλι­κήν εξουσίαν ούτε τον θυμόν του βασιλέως. Εσκέφθη ότι θα ετιμωρείτο, αλλά με μεγάλο θάρρος είπε προς τον βασιλέα: «Συ βασιλεύ είσαι ανόη­τος που ισχυρίζεσαι ότι οι ψεύτικοι και αναίσθητοι θεοί σου μου έδωσαν το φως. Είσαι τόσον πολύ τυ­φλός όπως και αυτοί εδώ και δεν ημπορείς να διακρίνης την αλήθειαν που λάμπει περισσότερον από τον ήλιον».
Ο τύραννος βασιλεύς όταν ήκουσε αυτά εβεβαιώθη ότι όσα του είπαν οι ιατροί ήσαν αληθή. Αμέσως διέταξε και απεκεφάλισαν τον ευτυχή, άλλοτε τυφλόν που ήτο φίλος του Χριστού, συνή­γορος της αληθείας, μάρτυς αψευδής, ο οποίος εθυσιάσθη δια τον Χριστόν που τον εθεράπευσε και εμαρτύρησε δια την αγάπην Του.
Ο άγιος ήγόρασε μυστικώς το τίμιον λείψανόν του και το ενεταφίασε εκεί όπου έθαψε τον πα­τέρα του.
Μαρτύριον και θαύματα του αγίου.
Ο βασιλεύς ειδοποίησε τον Παντολέοντα να πάη να τον συνάντηση. Ο άγιος ενώ επήγαινε προς αυτόν προσηύχετο λέγων: «Ο Θεός την αίνεσίν μου μη παρασιώπησης» και την συνέχειαν του ψαλμού. Όταν έφθασεν εις το παλάτι και παρουσιάσθη ενώπιον του βασιλέως, του είπε ο βα­σιλεύς: «Ήκουσα μερικά λόγια για σένα, Παντολέον, επιβαρυντικά. Δηλαδή ότι υβρίζεις, και πε­ριφρονείς τον Ασκληπιόν και τους άλλους θεούς. Ήκουσα ότι πιστεύεις εις τον Χριστόν και ισχυρί­ζεσαι ότι μόνον αυτός είναι αληθινός Θεός και τρέ­φεις ελπίδα εις αυτόν που εύρε τόσον ατιμωτικόν θάνατον. Γνωρίζεις, Παντολέον, πόσον σε αγαπώ και έδωσα εντολάς εις τον διδάσκαλόν σου να σε διδάξη όσον το δυνατόν καλύτερον την επιστήμην σου δια να σ' εγκαταστήσω εις το παλάτι μου. Βέ­βαια γνωρίζαμεν ότι πολλοί εξ αιτίας του φθόνου των διαδίδουν και ψέματα. Δι' αυτό και σε προσεκάλεσα να κάμης θυσίαν εις τους θεούς, δια να μάθωμεν την αλήθειαν». Ο άγιος απεκρίθη: «Τα έργα είναι αξιότερα, ω βασιλεύ, παρά τά λόγια όπως όλοι γνωρίζομεν. Εάν ερευνώμεν και εξετάζωμεν τα μικρά και τόσον ασήμαντα πράγματα εάν είναι αληθινά και γνήσια, πολύ περισσότερον επιβάλλεται να εξετάζωμεν με μεγάλην προσοχήν όσα αφορούν τον Θεόν, δια να μη ζημιωθώμεν. Διότι η ευσέβεια προς τον Θεόν είναι το υψηλότερον όλων των πραγμάτων. Ο Θεός λοιπόν που εγώ προσκυνώ και σέβομαι, εδημιούργησε τον ουρανόν, την θάλασσαν, την γην και όλον τον κόσμον. Αυτός ανέστησε νεκρούς, εφώτισε τυφλούς, εκαθάρισε λεπρούς, εσήκωσε παραλύτους και όλα αυ­τά τα θαύματα τα έκαμε μόνον με τον λόγον και την διαταγήν.
Οι θεοί που προσκυνούν οι Έλληνες (ειδωλολάτραι) δεν γνωρίζω εάν έκαμαν ποτέ τέτοια έρ­γα ή εάν ημπορούν να κάμουν. Εάν ασφαλώς επιθυμής, βασιλεύ, ας δοκιμάσωμεν τώρα, δια να μάθης την αλήθειαν. Δώσε διαταγήν να φέρουν εδώ ένα ασθενή που να πάσχη από αθεράπευτον ασθένειαν και ας προσέλθουν οι ιερείς σας να παρακα­λέσουν τους θεούς των, όσον θέλουν, δια να τον θεραπεύσουν. Έπειτα να παρακαλέσω και εγώ τον Θεόν μου, με τ' όνομα του οποίου θα ιατρευθή ο ασθενής. Αυτόν λοιπόν τον Θεόν πρέπει ν' ονομάζωμεν αληθινόν και τους υπόλοιπους θα τους περι­φρονήσουμε». Οι λόγοι του Παντολέοντος άρεσαν εις τον βασιλέα, και αφού έδωσε εντολήν, έφεραν ένα παράλυτον καθισμένον εις το κρεββάτι του, ο οποίος δεν ημπορούσε να κινηθή καθόλου. Οι ιε­ρείς των ειδώλων έκαμαν την ανοσίαν δέησίν των, επικαλούμενοι επί πολλήν ώραν τους αναίσθητους θεούς των. Αυτοί ως κωφοί και άλαλοι δεν εισήκουσαν. Και ο άγιος τους εχλεύασε εξ αιτίας της μεγάλης αγνοίας των. Όταν τελικώς διεπίστωσαν ότι δέν ημπόρεσαν να κατορθώσουν τίποτα, είπαν προς τον άγιον να επικαλεσθή τον Θεόν του. Τότε ο Παντολέων εσήκωσε τα μάτια του και όλην την διάνοιάν του προς τον ουρανόν και είπε. «Κύ­ριε, εισάκουσον της προσευχής μου και η κραυγή μου προς σε ελθέτω. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ' εμού. Εν η αν ημέρα επικαλέσωμαί σε, ταχύ επάκουσόν με. Δείξον Δέσποτα εις αυτούς που δεν σε γνωρίζουν, ότι συ είσαι ο μόνος Θεός ο αληθής και ο παντοδύναμος». Έτσι είπε και αφού έπιασε τα χέρια του παραλύτου είπε: «Εν ονόμα­τι του Χριστού, ο οποίος ανορθώνει τους καταπλη­γωμένους και κτυπημένους, σήκω και περιπάτει». Τότε αμέσως ο λόγος έγινεν έργον. Και ο ασθενής εσηκώθη και περιεπάτησε με μεγάλην προθυμίαν και αγαλλίασιν. Όταν είδαν οι ειδωλολάτραι το θαύμα αυτό εξεπλάγησαν, και πολλοί ηρνήθησαν τα είδωλα, και επίστευσαν εις τον αληθινόν Θεόν. Οι βδελυροί όμως ιερείς εξηκολούθησαν να παρα­μένουν άπιστοι. Και αφού προσήλθαν εις τον βασι­λέα του είπαν. «Σε ορκίζομεν εις τους αθανάτους θεούς μας να μην αφήσης πλέον τον Παντολέοντα να ζήση ούτε μίαν ώραν, διότι θα εξαφάνιση την θρησκείαν μας και οι χριστιανοί θα γίνουν ισχυ­ροί και θα στραφούν εναντίον μας. «Ο βασιλεύς όταν τους ήκουσε, εκάλεσε πάλιν τον άγιον και εδοκίμασε να τον παραπλάνηση με κολακευτικά λό­για, μήπως τον πείση και συμφωνήση μαζί του. Αφού τίποτα όμως δεν κατόρθωσε ούτε με τας κο­λακείας ούτε με τας απειλάς να τον πείση, ήρχισε να τον τιμωρή με διάφορα βασανιστικά μέσα. Κατ' αρχήν τον εκρέμασαν εις ένα ξύλον και τον εξέσχισαν με σιδερένια νύχια. Έπειτα κατέκαυσαν τας πλευράς του, και τα υπόλοιπα ευαίσθητα μέλη του.
Αλλ' ενώ το σώμα του αγίου και Μάρτυρος με αυτούς τους τρόπους ετιμωρείτο, ο νους του ήτο εστραμμένος προς εκείνον που ημπορούσε να του παράσχη βοήθειαν. Τα μάτια του ήσαν γυρι­σμένα προς τον ουρανόν και με θερμήν πίστιν προσηύχετο εις τον Κύριον νοερώς. Και ο Κύριος εισήκουσε την προσευχήν του, και έφθασε κατ' εκείνην την στιγμήν μπροστά του με την μορφήν του Ερμολάου και του είπε, καθώς είναι πατήρ γνή­σιος και φιλόστοργος: «Μη φοβήσαι, διότι εγώ εί­μαι μαζί σου, βοηθός σου, εις όσα θα υποφέρης δι' εμέ». Και αμέσως τα χέρια των στρατιωτών παρέ­λυσαν, αι λαμπάδες εσβήσθησαν, και αι πληγαί του αγίου εθεραπεύθησαν. Ο βασιλεύς εντροπιάσθη μόλις είδε τα όσα συνέβησαν και αφού διέταξε να τον κατεβάσουν από το ξύλον είπε προς τον άγιον: «Με ποίαν τέχνην και μαγείαν έκανες τα χέρια των στρατιωτών να παραλύσουν και τας λα­μπάδας να σβήσουν;» Και απεκρίθη: «Η τέχνη και η μαγεία μου είναι ο Χριστός που αγαπώ και ο οποίος ευρίσκεται πλησίον μου και τελεί τα θαύ­ματα». Ο Μαξιμιανός τότε του είπε: «Αλλ' εάν σε βάλω σε χειρότερα και σκληρότερα βασανιστήρια τί θα γίνης;» Και ο Άγιος απήντησε: «Τότε θα λάβω και εγώ μεγαλυτέραν βοήθειαν από τον Χριστόν μου».
Διέταξε λοιπόν ο Μαξιμιανός και εγέμισαν με μολύβι ένα δοχείον μεγάλο και αφού το έβρα­σαν πολύ έβαλαν μέσα τον άγιον. Και πάλιν προσηύχετο και επεκαλείτο την βοήθειαν του Κυρίου λέγων. «Εισάκουσον ο Θεός της φωνής μου. Εν τω δέεσθαί με προς σε από φόβου εχθρού εξελού την ψυχήν μου» και εσυνέχιζε τον ψαλμόν.
Και πάλιν παρουσιάσθη ο Κύριος με την μορφήν του Ερμολάου και εισήλθε εις το μεγάλο δο­χείον και αμέσως η φωτιά που το έβραζε έσβησε και ο μόλυβδος εκρύωσε. Ο Άγιος συνέχισε να ψάλλη το «Εγώ προς Θεόν εκέκραξα και εισήκουσέ μου».
Όσοι ευρέθησαν εκεί εξεπλάγησαν και από­ρησαν δια το παράξενον γεγονός.
Ο βασιλεύς πωρωμένος και αναίσθητος καθώς ήτο, δεν αντελήφθη ότι τα θαύματα αυτά ετελούντο από τον ισχυρόν και αληθινόν Θεόν. Αλλά τα εθεωρούσε ως μαντικάς επιτυχίας. Εσυλλογίζετο λοιπόν με ποίον άλλο βασανιστήριον θα ημπορού­σε να καταβάλη τον αήττητον Μάρτυρα. Αφού μά­λιστα συνεβουλεύθη τους άρχοντάς του, διέταξε να δέσουν εις τον λαιμόν του αγίου ένα μεγάλο λίθον και να τον ρίψουν εις την θάλασσαν. Οι στρατιώται έτρεξαν να εκτελέσουν την διαταγήν. Και ο Θεός πάλιν εφρόντισε να διαφύλαξη και βοηθήση τον δούλον Του που εκινδύνευε χάριν Αυτού. Μόλις τον έρριψαν εις την θάλασσαν επενέβη ο Χριστός καθώς φαίνεται και έκαμε την βαρειάν εκείνην πέτρα που είχε εις τον λαιμόν του ελαφροτέραν και από το φύλλον του δένδρου και έπλεε εις την θάλασσαν. Ο Άγιος περιεπάτησε επάνω εις το νερό της θαλάσσης, όπως άλλοτε ο πρωτό­θρονος Πέτρος, και εβγήκε εις τον αιγιαλόν σώος και αβλαβής. Ο βασιλεύς όταν τον είδεν εις την ξηράν εθαύμασε και του είπε: «Τί είναι αυτό που βλέπω, Παντολέον; Εξουσιάζεις δια της μαγείας σου και την θάλασσαν;» Και ό άγιος απεκρίθη: «Η διαταγή Εκείνου που την εξουσιάζει έκανε αυ­τό που βλέπεις. Πρέπει να ξέρης ότι η γη, η θάλασ­σα και όλα τα δημιουργήματα υπακούουν και υ­ποτάσσονται εις τον Θεόν περισσότερον απ' ό,τι υ­πακούσουν εις σε οι υπηρέται σου».
Η σκληρή και πωρωμένη καρδιά του βασι­λέως δεν άλλαξε καθόλου. Παρ' όλον ότι είδε τό­σα και τόσα θαύματα ο ασυνείδητος, διέταξε να συγκεντρώσουν όλα τα άγρια θηρία της γης. Έ­πειτα θέλων να δείξη ότι λυπάται δήθεν τον άγιον, και δια να τον φοβίση του είπε: «Βλέπεις αυ­τά τα θηρία; Δια τον χαμόν σου τα έφεραν. Λυπή­σου λοιπόν τον εαυτόν σου. Εγώ λυπάμαι την νεό­τητα και ωραιότητά σου, μάρτυρές μου οι θεοί. Σε συμβουλεύω όπως ο πατέρας, να προτίμησης ως λογικός το συμφέρον σου, δια να μην αποθάνης πρόωρα με τέτοιον πικρόν θάνατον και να στερηθής την γλυκυτάτην και τόσον ποθητήν ζωήν».
Ο άγιος απεκρίθη τότε: «Εάν δεν σε υπήκουσα προηγουμένως, πώς ελπίζεις να σε ακούσω τώ­ρα που είδα τόσην βοήθειαν από τον Θεόν μου; Ούτε καν να το σκεφθής λοιπόν ότι θα κάμω ποτέ θυσίαν εις τους δαίμονας. Διατί με απειλείς με τα θηρία σου; Εκείνος που παρέλυσε τα χέρια των στρατιωτών σου, και επάγωσε τον βραστόν μόλυβδον και εξήρανεν την θάλασσαν, θα κάμη και τα φοβερά σου θηρία ημερώτερα από τα πρόβα­τα».
Ο άγιος δεν επείσθη από τον βασιλέα να προσκυνήση τα είδωλα και προτίμησε να ριφθή εις τα άγρια θηρία. Ο βασιλεύς όμως επέμενε και μάλι­στα του έδωσε προθεσμίαν τρεις ημέρας δια να σκεφθή και να θυσιάση εις τα είδωλα. Διαφορετικά θα εκτελείτο η διαταγή του και ο άγιος θα ερρίπτετο εις τα θηρία, δια να τον κατασπαράξουν. Το γεγονός αυτό διεδόθη εις ολόκληρον την πόλιν. Όλοι έτρεξαν δια να ιδούν τον ωραιότατον και ευγενή νέον που προετίμησε να ριφθή εις τα θηρία παρά να θυσιάση εις τα αναίσθητα είδωλα.
Συνεκεντρώθη λοιπόν μεγάλο πλήθος εις το θέατρον και ο βασιλεύς εκάθισε εις υψηλήν εξέδραν. Έδωσε την διαταγήν, και αμέσως οι υπηρέται έ­συραν τον άγιον δια να τον ρίξουν εις τα άγρια θηρία. Ο άγιος με τόλμην και θάρρος επροχώρησε, επειδή είχε προστάτην και βοηθόν τον Χριστόν.
Οι υπηρέται έρριξαν τον άγιον εις τον τόπον που τους ώρισαν, και απελευθέρωσαν όλα τα θη­ρία. Όλοι επερίμεναν να ίδουν τον Παντολέοντα να κατασπαράσσεται και να καταβροχθίζεται από τα πεινασμένα και άγρια θηρία. Η κακία των ανθρώ­πων εκείνων είχε ξεπεράσει και την αγνωσίαν των αλόγων ζώων, διότι δεν επροσκυνούσαν τον αληθινόν Θεόν και ετιμωρούσαν, όσους επίστευαν εις Αυ­τόν, με αγριότητες και ωμότητες. Και ο Θεός που μετατρέπει τα πάντα όπως θέλει, οικονόμησε και εδώ ούτως ώστε να φάνουν τα θηρία ήρεμα, και να γίνουν όπως τα λογικά όντα, και μιμηθούν την ημερότητα των ανθρώπων και να γίνουν ακόμη φανεροί μάρτυρες της κακίας των ανθρώπων και της αγαθότητος του θεού.
Τα θηρία επλησίασαν τον άγιον ωσάν λογικά δημιουργήματα με πολλήν ευλάβειαν, εκινούσαν την ουράν των και έγλειφαν τα πόδια του, συναγω­νιζόμενα ποίον θα επήγαινε μπροστά του να τον κολακεύση και να τον προσκύνηση. Και το κάθε θηρίον δεν έφευγε από κοντά του εάν δεν άπλωνε το χέρι του δια να το ευλόγηση.
Το πλήθος σαν είδε αυτό το θαύμα εξεπλάγη. Όλοι μ' ένα στόμα εφώναζαν «Μέγας και αψευδής ο Θεός των Χριστιανών, και ας αφεθή ο δίκαιος».
Όταν ο ασύνετος βασιλεύς είδε ότι τα θηρία ηρνήθησαν να εκτελέσουν την προσταγήν του ωργίσθη τόσον πολύ, ώστε διέταξε να τα σκοτώσουν. Επί πολλάς ημέρας εκοίτοντο σκοτωμένα, χωρίς να πλησίαση κανένα πτηνόν από τα σαρκοφάγα δια να τα φάνε. Και αυτό συνέβαινε από τον Θεόν εις ένδειξιν τιμής προς τον Άγιον, δια να επιστρέψουν και άλλοι εις την ευσέβειαν. Κατόπιν ο βασιλεύς έ­στειλε ανθρώπους και τα έθαψαν. Ύστερα διέταξε να κατασκευασθή ένας τροχός και αφού τον τοπο­θετήσουν εις χώρον υψηλόν να δέσουν τον άγιον και μετά να κυλήσουν τον τροχόν προς τον κατήφορον, δια να λειώση τον Μάρτυρα. Αυτό βέβαια το εισηγήθησαν εις τον βασιλέα μερικοί τεχνίται εφευρέται της κακίας και ειδικοί εις το να βλάπτουν τους άλ­λους.
Αλλ' ο φιλάνθρωπος Κύριος προστάτης των πι­στών δούλων Του, επενέβη πάλιν εις την κατάλληλον στιγμήν, κατά την οποίαν θα άφηναν τον φοβερόν εκείνον τροχόν να κυλήση μαζί με τον Μάρτυρα που ήτο δεμένος εις αυτόν. Το φρικτό θέαμα έτρε­ξαν να το ίδουν όλοι οι κάτοικοι της πόλεως.
Άφησαν λοιπόν τον τροχόν να κυλήση οι υ­πεύθυνοι. Τότε προς έκπληξιν όλων, τα δεσμά ελύθησαν και ο τροχός έφυγε μόνος του και επλήγωσε και εθανάτωσε πολλούς από τους απίστους. Ο Άγιος έστεκε σώος δοξάζων και ευλογών τον Θεόν. Ο βασιλεύς που εξεπλάγη βλέπων τα όσα συνέ­βησαν εκάλεσε τον Παντολέοντα και του είπε: «Έ­ως πότε θα κάνης τέτοια υπερφυσικά πράγματα και άλλους μεν ανθρώπους της βασιλείας μου να θανατώνης και άλλους να τους κάνης εχθρούς των θεών και της βασιλείας μου; Ειπέ μας από πού εδιδάχθης τον Χριστιανισμόν;» Και ο άγιος ωμολόγησε την αλήθειαν και έφανέρωσε τον άγιον Ερμόλαον, επειδή εκρινεν ότι ένας τέτοιος θησαυρός δεν έπρεπε να μείνη κρυμμένος, αλλά έπρεπε να φανερωθή, δια να ωφελήση πολλούς.
Έδωσε διαταγήν ο Μαξιμιανός να τους δείξη ο Παντολέων τον τόπον όπου διέμενε ο Ερμόλαος. Και ο άγιος υπήκουσε μετά χαράς, επειδή εγνώριζεν ότι ο Ερμόλαος θα έφερνε με το μέρος του και άλλους εις την ευσέβειαν. Ήξερε πολύ καλά ότι ο άγιος Ερμόλαος διέθετε ωραίον λόγον και σύνεσιν και ήτο ικανός να ελκύση και να διδάξη τους βαρβάρους, όπως πιστεύσουν εις τον αληθινόν Θεόν.
Συνοδευόμενος λοιπόν ο άγιος Παντολέων από τρεις στρατιώτας που τον εφρουρούσαν, έφθασε εις την οικίαν όπου εκρύπτετο ο Ερμόλαος. Εκτύπησε την θύραν, και εβγήκεν έξω ο άγιος Ερμόλαος, ο οποίος είπε εις τον Παντολέοντα. «Πώς ήλθες μέχρις εδώ τέκνον μου;» Και εκείνος απήντησε: «Σε καλεί ο βασιλεύς, Κύριέ μου, και θέλει να πας προς αυτόν». Και ο Ερμόλαος πάλιν είπε: «Εγώ το ξέ­ρω, ότι επλησίασεν η ώρα μου ν' αποθάνω, δια το όνομα του Χριστού μου, επειδή μου το εφανέρωσε και μου το απεκάλυψε με όραμα που είδα αυτήν την νύκτα».
Οι στρατιώται συνέλαβαν τον Ερμόλαον και άλλους δύο χριστιανούς που ευρίσκοντο μαζί του. Όταν ωδηγήθη ενώπιον του βασιλέως και ηρωτήθη πώς ωνομάζετο και εάν είχε μαζί του και άλλους χριστιανούς, ο άγιος Ερμόλαος απήντησε, με την αλήθειαν που τον διέκρινε, ως εξής: «Το όνομά μου είναι Ερμόλαος. Έχω μαζί μου και άλλους δυο χριστιανούς τον Ερμοκράτην και τον Έρμιππον». Τότε διέταξε να τους οδηγήσουν και αυτούς ενώ­πιόν του. Αφού παρουσιάσθησαν τους ηρώτησε: «Εσείς είσθε που παρεπλανήσατε τον Παντολέοντα και ηρνήθη τους θεούς;» Και εκείνοι γεμάτοι τόλμην και θάρρος απήντησαν: Ο Χριστός καλεί κον­τά Του τους αξίους». Ο βασιλεύς τότε τους είπε: «Να αφήσετε τους ανόητους και ανωφελείς λόγους σας κατά μέρος, και να με ακούσετε. Συμβουλεύσα­τε τον Παντολέοντα να θυσιάση εις τους αθανά­τους θεούς, εάν θέλετε βέβαια να σας έχω φίλους, και υπόσχομαι να σας δώσω αμέτρητα δώρα και αξιώματα». Και εκείνοι απήντησαν. «Μη γένοιτο να συμβουλεύσωμεν κάποιον να χάση την ψυχήν του. Όλοι εμείς οι Χριστιανοί έχομεν μίαν ασάλευτον γνώμην. Και καλύτερον ν' αποθάνωμεν με χίλιους θανάτους και με διάφορα βασανιστήρια, παρά να προσκυνήσουμε τα κωφά και αναίσθητα είδωλα». Και όταν ετελείωσαν τα λόγια των αυτά έστρεψαν τα μάτια προς τον ουρανόν και προσηυχήθησαν εις τον Κύριον να τους προστατεύση από τας παγίδας του δαίμονος. Ο Κύριος εισήκουσε την προσευχήν των, και τους εφανερώθη και τους ενδυνάμωσε. Α­μέσως έγινε μεγάλος σεισμός εις εκείνον τον τόπον. Ο δε Μαξιμιανός έχων ταραγμένον νουν είπε: «Βλέπετε οι θεοί ωργίσθησαν εξ αιτίας σας και έ­καμαν σεισμόν». Και του απεκρίθη ο άγιος Ερμόλαος. «Αλλ' εάν συμβή να πέσουν κάτω οι θεοί σου τι θα είπης;» Προτού τελείωση τον λόγον του, έφθα-σεν ένας υπηρέτης του παλατιού και είπεν εις τον βασιλέα: «Μεγαλειότατε, ήλθα να σου αναφέρω ότι οι θεοί έπεσαν κάτω και συνετρίβησαν». Οι τρεις Χριστιανοί εγέλασαν και εχλεύασαν τους φοβερούς θεούς που έσεισαν την γην και μετά συνετρίβησαν! Ο ασεβής τύραννος έγινε περισσότερον σκοτεινός όπως εκείνοι που τους πονούν τα μάτια και δεν η­μπορούν να ίδουν τον ήλιον.
Ετιμώρησε τους τρεις μάρτυρες με διάφορα βασανιστήρια. Αφού διεπίστωσεν ότι δεν επρόκειτο να τους πείση και να υποχωρήσουν, έδωσε εντολήν και τους απεκεφάλισαν. Τα λείψανά των τα επήραν Χριστιανοί μυστικά, και τα έθαψαν με πολλήν τιμήν και ευλάβειαν.
Τον Παντολέοντα τον ωδήγησαν και πάλιν, κα­τόπιν διαταγής, εις τον βασιλέα. Όταν παρουσιάσθη, ο βασιλεύς του είπε: «Μάθε ότι ο διδάσκαλός σου Ερμόλαος και η συνοδεία του αντελήφθησαν το συμφέρον των και εθυσίασαν εις τους θεούς. Και εγώ ως ανταμοιβήν των τους ετίμησα όπως έπρεπε και τους έκανα πρώτους εις το παλάτι.
Εάν τους μιμηθής και εσύ, θα διαπίστωσης πό­σον πάλιν τιμώ και επιβραβεύω εκείνους που υπα­κούουν. Ει δ' άλλως αν επιμένης να μην θυσιάσης εις τα είδωλα, θα εξακρίβωσης πόσο σκληρά τιμω­ρώ τους παρηκόους και τους υπερόπτας. Λοιπόν εάν παρακούσης δεν θα γλυτώσης από τα χέρια μου, και μάλιστα εντός της σήμερον θα θανατωθής με φοβερόν θάνατον. Ο Μάρτυς του Χριστού, μόλις ετελείωσε ο βασιλεύς τους λόγους του αυτούς, φω­τισθείς υπό του Αγίου Πνεύματος αντελήφθη την δολιότητα και πανουργίαν του βασιλέως και τον ηρώτησε πού ευρίσκοντο οι τρεις που εθυσίασαν εις τα είδωλα! Και ο μιαρός βασιλεύς είπε προς τον Παντολέοντα. «Δεν είναι εδώ τώρα. Τους έστειλα δια κάποιαν υπηρεσίαν εις την πόλιν». Και ο Άγι­ος τότε του είπεν. «Αν και είσαι φίλος του ψεύδους, τώρα είπες την αλήθειαν, διότι τώρα αυτοί ευρί­σκονται εις τους ουρανούς, εις την πόλιν της άνω Ιερουσαλήμ και χαίρονται».
Όταν λοιπόν είδε ο ανόητος βασιλεύς ότι δεν ημπορούσε να πείση τον Παντολέοντα ούτε με κολα­κείας ούτε με δωρεάς, ούτε με απειλάς ούτε με άλλας τιμωρίας, διέταξε, επειδή έγινε έξω φρενών, να δείρουν τον άγιον δια να ικανοποιηθή η μοχθηρία του και ο θυμός του. Εν συνεχεία εξέδωσε απόφασιν να τον αποκεφαλίσουν και το λείψανόν του να το ρίξουν εις την φωτιάν να το κάψουν.
Το τέλος του αγίου.
Οι στρατιώται οδήγησαν τον άγιον εις τον τό­πον της εκτελέσεως. Καθ' οδόν επειδή εγνώριζε ότι επρόκειτο να ησυχάση από την ταλαιπωρίαν και την θλίψιν, έψαλλε χαίρων. «Πλεονάκις επολέμησάν με εκ νεότητός μου. Και γαρ ουκ ηδυνήθησάν μοι» και εσυνέχισε τον ψαλμόν αυτόν. Και πάλιν συνέβη ένα μεγάλο θαύμα. Ενώ έδεσαν τον άγιον εις μίαν ελαίαν και ο δήμιος κατέβασε το ξίφος να τον απο­κεφάλιση ω του θαύματος! η κόψις του ξίφους εγύρισε και ελύγισε όπως το κερί. Οι στρατιώται ετρόμαξαν πολύ από το γεγονός αυτό και έπεσαν εις την γην λέγοντες: «Πιστεύομεν ότι ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός και σε παρακαλούμεν να μην μας εναντιωθής. Συγχώρησέ μας και κάνε δέησιν προς τον Θεόν δια να δεχθή την μετάνοιάν μας».
Ο Άγιος τότε τους ήκουσε και προσηυχήθη θερμώς εις τον Κύριον και δι' αυτούς. Αμέσως μετά την προσευχήν ηκούσθη φωνή από τον ουρανόν, η οποία έλεγε: «Εισηκούσθη ήδη η προσευχή σου και όλα όσα εζήτησες θα γίνουν. Από τώρα δεν θα ονομάζεσαι Παντολέων αλλά Παντελεήμων, διότι όσοι θα επικαλούνται τ' όνομά σου δια των πρεσβει­ών σου θα ευρίσκουν ευσπλαγχνίαν και έλεος». Μό­λις ήκουσε την φωνήν ο άγιος αντελήφθη ποίων χα­ρισμάτων ηξιώθη και ετιμήθη παρά του Κυρίου.
Τότε ενεθάρρυνε τους στρατιώτας να μην φοβη­θούν και να εκτελέσουν την διαταγήν. Εκείνοι πά­λιν δεν ετολμούσαν, επειδή εξηκρίβωσαν την δύναμιν του Χριστού. Ο άγιος Παντελεήμων τους εξηνάγκασε να εκτελέσουν την απόφασιν του τυράννου. Εκείνοι, επειδή δεν ήθελαν να παρακούσουν τον Άγιον, αφού τον κατεφίλησαν, και έδειξαν την αγάπην και την ευλάβειάν των, του έκοψαν την τιμίαν κεφαλήν την 27ην Ιουλίου του έτους 304.
Ο Θεός επειδή ήθελε να δοξάση τον άγιον Παντελεήμονα, έκανε και άλλα πολλά θαύματα. Το δένδρον της ελαίας εις το οποίον «εδέθη ο άγιος ήτο ξηρόν. Αμέσως όμως εβλάστησε και εκαρποφόρησε. Ο βασιλεύς μάλιστα σαν έμαθε αυτό το γε­γονός διέταξε να κόψουν την ελαίαν.
Διέταξε ωσαύ­τως να κατακαύσουν το σώμα του Αγίου.
Οι στρατιώται όμως εμιμήθησαν τους Μάγους που δεν επέστρεψαν εις τον Ηρώδην. Αυτοί λοιπόν διέφυγαν και διεκήρυτταν παντού τον Χριστόν και όλα τα θαύματα του Θεού.
Το δε λείψανον του Αγίου μερικοί Χριστιανοί το επήραν και μ' ευλάβειαν το έθαψαν με μύρα και θυμιάματα εις ένα τόπον έξω της πόλεως που ωνομάζετο του Σχολαστικού Αδαμαντίνου.
Αυτό είναι το μαρτύριον του ιαματικού Παντε­λεήμονος. Η μνήμη του εορτάζεται την 27ην Ιου­λίου.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ Ήχος γ'
Αθλοφόρε άγιε, και ιαματικέ Παντελεήμον, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν, παράσχη ταις ψυχαίς ημών.
Έτερον. Ήχος γ'. Θείας Πίστεως.
Θείων τρόπων σου, τη επιστήμη, νέμεις άμισθον, την θεραπείαν, των ψυχών και των σωμάτων εν Πνεύματι. όθεν ημάς πάσης νόσου απάλλαξον, Παντελεήμον ελέους θησαύρισμα. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ. Ήχος πλ. α'. Αυτόμελον.
Μιμητής υπάρχων του ελεήμονος και ιαμάτων την χάριν παρ' αυτού κομισάμενος, αθλοφόρε και μάρτυς Χριστού του Θεού, ταις ευχαίς σου τας ψυχικάς ημών νόσους θεράπευσον, απελαύνων του αεί πολεμίου τα σκάνδαλα, εκ των βοώντων απαύστως. σώσον ημάς Κύριε.
ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»